ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Εκπαιδευτικών Δ.Ε.Βοιωτίας

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

Τα ιταλικά, η γλώσσα του Δάντη, του Πετράρχη, του Ούγκο Φώσκολο, του Λεοπάρντι, του Πιραντέλο και τόσων άλλων, υφίστανται μια άδικη και μεροληπτική μεταχείριση από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας. Μετά από σχεδόν οκτώ χρόνια επιτυχούς διδασκαλίας της Ιταλικής σε μεγάλο αριθμό μαθητών, πολλών γυμνασίων και κάποιων λυκείων της Ελλάδας, και με βασικό κορμό 31 μόνιμους καθηγητές –Έλληνες και Ιταλούς– αλλά και δύο ή τρεις εκατοντάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιους, στα χρόνια πριν από την κρίση, το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, για να πετύχει τον απαραίτητο αριθμό απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, αποφάσισε να καταργήσει τη διδασκαλία των ιταλικών από τα σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης. Με αυτό τον τρόπο θα ικανοποιούσε το «Μινώταυρο», προσφέροντάς του ως γεύμα και τους 31 μόνιμους καθηγητές ιταλικών που είχαν πλέον απομείνει.

Έτσι, σήμερα, στα ελληνικά σχολεία όλων των βαθμίδων, διδάσκονται μόνο τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά, οι «βασικές» δηλαδή ευρωπαϊκές γλώσσες. Η ιταλική, ως μία εκ των «μη βασικών», εξοβελίζεται από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και μαζί της κάθε έννοια πολυγλωσσίας και ισοτιμίας, αφήνοντας παράλληλα μιαν αρνητική εντύπωση στην ελληνική κοινωνία για την αξία και τη χρησιμότητα αυτής της γλώσσας, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

Στον αντίποδα βρίσκεται η απόφαση του ιταλικού Υπουργείου Παιδείας να προωθήσει τη νέα ελληνική γλώσσα στην Ιταλία. Για το σκοπό αυτό προκήρυξε και για το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014, είκοσι θέσεις για διδάσκοντες τη νεοελληνική γλώσσα - 10 στη Ρώμη και 10 στη Βενετία- για συμμετοχή στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα πιστοποίησης και κατάρτισης καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης TFA.

Κύριε Πρωθυπουργέ, όταν προσφάτως η Ιταλία ανέλαβε την προεδρεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα υπογράμμιζε δια στόματος της κυβερνητικού εκπροσώπου της ότι «με χαρά παραδίδει την προεδρεία στη φίλη, σύμμαχο και εταίρο Ιταλία με την οποία συνδέεται με στενότατες σχέσεις φιλίας». Επισήμανε δε ότι «ο ελληνικός και ο ιταλικός λαός συνδέονται με δεσμούς, που οι ρίζες τους φθάνουν στα βάθη της Ιστορίας, και συνεργάζονται πορευόμενοι μαζί στην Ευρώπη του 21ου αιώνα». Και δεν είχε άδικο. Δεν φτάνει όμως απλά να το λέμε, πρέπει και να το δείχνουμε έμπρακτα. Θεωρούμε πως η απόφαση της κατάργησης της ιταλικής γνώσσας δεν βοηθά στη συνειδητοποίηση και ενίσχυση των ιστορικών, πολιτισμικών, γλωσσικών, φιλικών δεσμών των δύο χωρών, οι οποίοι σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι και για τις δύο χώρες πολύτιμοι.

Κύριε Πρωθυπουργέ, οι 31 καθηγητές της ιταλικής γλώσσας ενδεχομένως να βρίσκονται στο ελληνικό σχολείο για μερικούς ακόμα μήνες, διδάσκοντας για τελευταία φορά, στους ελάχιστους εναπομείναντες μαθητές της γ΄ τάξης γυμνασίου. Από εκεί και πέρα, το οριστικό τέλος της Ιταλικής θα είναι πια μια οδυνηρή, δυσβάσταχτη πραγματικότητα για εμάς τους καθηγητές της και για όσους τουλάχιστον συναισθάνονται τι σημαίνει αυτό. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είστε κι εσείς ένας από αυτούς.

Ας ακουστεί η φωνή όλων μας όσο ακόμα είναι καιρός.