ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017
Πανηγυρικός επετειακός λόγος 25ης Μαρτίου / Λιβαδειά 2017
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ
ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
από τον Εκπαιδευτικό Δρ. Κωσταντίνο Βαφειάδη
Ιερός Μητροπολιτικός Ναός Λιβαδειάς
25η Μαρτίου
2017
Αλλά όμως η πολιτική χρήση και
ερμηνεία της Ιστορίας δεν είχε και δεν έχει άλλο αποτέλεσμα, από το να καλύπτει
ό,τι άξιο και ό,τι γόνιμο κομίζει το ιστορικό γεγονός με έναν πέπλο
στερεοτύπων, δηλαδή ψευδών προτάσεων, που αποσιωπούν, ενώ αφηγούνται. Για τον
ίδιο λόγο, το γεγονός που εορτάζουμε σήμερα, σε συνδυασμό με την σωτήριο ημέρα
του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, συνθλίβεται, κατά κανόνα, από τον κυρίαρχο λόγο
εξουσίας, τον οποίο αναπαράγουν οι εκπρόσωποι της πολιτικής. Αξίζει δε να
σημειωθεί ότι η μεγάλαυχος αυτή ρητορεία δεν μπορεί να αποκρύψει την αμηχανία ἤ
τη δυσφορία των εκάστοτε ομιλητών. Τούτο διότι, αν κανείς σκεφθεί τι ακριβώς
σημαίνει Ηρωισμός, τι ακριβώς πράττει ένας ήρωας-μάρτυρας, θα διαπιστώσει πως ο
Ηρωισμός βρίσκεται στον αντίποδα του πολιτικού κομφορμισμού. Και αυτό γιατί
εκάστη ηρωική πράξη αποτελεί πράξη απονενοημένης υπέρβασης, πράξη ανιδιοτελούς
προσφοράς και θυσίας του ατομικού συμφέροντος, καθώς οδηγεί πάντα στην
ανυποληψία εκ μέρους της κυρίαρχης κοινωνικής ομάδας, συχνότατα δε, στο θάνατο.
Αποτελεί επίσης πράξη, η οποία αναιρεί τις ιδεολογικές συμβάσεις και αναστολές,
και εν τέλει την πολιτική υστεροβουλία, αφού η ηρωική υπέρβαση προϋποθέτει ρήξη
με τις υπάρχουσες δομές εξουσίας. Τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη είναι
ενδεικτικά: "Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἡμεῖς ἄν δὲν εἴμεθα τρελλοί,
δἐν [θὰ] ἐκάναμεν τὴν ἐπανάσταση. Αλήθεια, ποιο κόμμα, ποια πολιτική
παράταξη θα επιθυμούσε να έχει στους κόλπους της έναν Κολοκοτρώνη, ἤ έναν
Μακρυγιάννη, ἤ ποια Ιερά Σύνοδος έναν Ησαΐα Σαλώνων;
Εάν οι αγωνιστές της εποχής εκείνης
είχαν ενστερνιστεί τον κομφορμισμό, δηλαδή τη βούληση για ιδιοτελείς
συμβιβασμούς και ένοχη συναίνεση, θα κοίταζαν να επωφεληθούν από το οθωμανικό
καθεστώς, ιδίως όσοι ήταν ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία. Αλλά οι μάρτυρες της
αρετής και της Ελευθερίας, δεν το έκαναν! Δεδομένης της αποτυχίας όλων των
προηγούμενων ελληνικών εξεγέρσεων, δεδομένης της ανυπαρξίας οικονομικών πόρων,
δεδομένης της ισχύος του τότε οθωμανικού στρατού, δεδομένης επίσης της εχθρικής
στάσεως των Ξένων Δυνάμεων (Συνέδριο Βερόνας 1822), ο ξεσηκωμός και η θυσία
μιας χούφτας Ελλήνων ορθοδόξων, άοπλων αλλά με ψυχή ατσάλινη, δεν αποσκοπούσε
σε τίποτε άλλο, πέρα από τη βούλησή τους να ζήσουν χωρίς ντροπή, ελεύθεροι
(Σύνταγμα Ἐπιδαύρου).
Για αυτό και όταν, αμέσως μετά την
εξέγερση, οι πολιτικοί και οι εγχώριοι τραπεζίτες θα πάρουν στα χέρια τους την
κατάσταση, θα θυσιάσουν στο βωμό του καιροσκοπισμού ό,τι είχαν κερδίσει, με το
αίμα και τον ιδρώτα τους, οι ήρωες του 1821! Δύο (βρετανικά) δάνεια, του 1824
και του 1825, επέπρωτο να υποκινήσουν την εμφύλια διαμάχη. Το έτος 1825, κηρύσσεται η πρώτη
πτώχευση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η Κυβέρνηση του Ζαΐμη βρίσκει στο
ταμείο του Αγώνα 16 γρόσια. Το χρέος ήταν ήδη 2,8 εκατομμύρια λίρες. Η δεύτερη
χρεωκοπία έρχεται το 1843, η τρίτη, το 1893. Το έτος 1898, η εμπερίστατη Ελλάδα
βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Η φορολογία στα μεσαία και χαμηλά
εισοδήματα θα είναι ληστρική, όπως και σήμερα. Σε έγγραφα της περιόδου απαντούν
μαρτυρίες για τέλη κυκλοφορίας στους γαιδάρους. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Η
κομματική ιδιοτέλεια και οι πελατειακές σχέσεις βρίσκονται τώρα σε έξαρση. Ο
στρατηγός Μακρυγιάννης αποκαλύπτει: «4 Μαΐου ἦρθα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα. Οἱ
διεφθαρμένοι πολιτικοὶ μας καὶ οἱ ξένοι τρώγονταν καὶ καθένας κοίταζε νὰ
περισώσῃ τὴν δικὴ του φατρία. Διὰ νὰ ῥουφήξουν τὴν πατρίδα, ὅλο δολοπλοκίες καὶ
συχνοὺς εμφυλίους πολέμους ἔκαναν… Οἱ ἀντιβασιλεῖς μας, τήραγαν καὶ αὐτοὶ νὰ
πάρουν κάνα λεπτό, διότι εἰς τὴν Ἑλλάδα ἧβραν ἀλώνι νὰ ἀλωνίσουν, καὶ πιάσαν
φατρίες μὲ τοὺς δικοὺς μας. Ἔρχονταν ἀγωνισταὶ καὶ ἄλλος ἀναστέναζε, ἄλλος ἔκλαιγε.
Τέτοιοι ἀνθρωποφάγοι εἴμαστε ἐμεῖς καὶ διὰ τοῦτο εἴμαστε σκλάβοι τόσους αἰῶνες
εἰς τοὺς Τούρκους»
Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, αυτές
που σήμερα κυριαρχούν στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, θα αποφασίσουν τον άδοξο
τερματισμό της Επανάστασης, διώκοντας και δολοφονώντας τους αγωνιστές και
καταδικάζοντάς τους στην αφάνεια. Ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο μέγας Νικηταράς
ο Τουρκοφάγος, θα βιώσει την αχαριστία και την αγνωμοσύνη της Ελληνικής
πολιτείας. Οι πολιτικοί του αρνούνται μια αξιοπρεπή σύνταξη, για να ζει αυτός
και η οικογένειά του, και του παραχωρούν μόνον το δικαίωμα της επαιτείας, κάθε
Παρασκευή στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά. Λίγο αργότερα, ο
γενναιότερος των γενναίων θα πεθάνει τυφλός και πάμπτωχος, ξεχασμένος από
όλους.
Η αποικιοκρατική συμπεριφορά των
ξένων Δανειστών θα ολοκληρώσει την συντριβή του Ελληνισμού, με την εκμετάλλευση
της ελληνικής κοινωνίας, και τη δημιουργία ενός μικροσκοπικού περιφερειακού
κράτους, υπό καθεστώς κηδεμονίας και υποτέλειας, χωρίς καμιά προοπτική
αυτόνομης οικονομικής και πολιτισμικής ανάπτυξης. Έτσι, η θυσία των αγωνιστών
του 1821, η βούλησή τους για εθνική ανεξαρτησία και προκοπή και για δημιουργία
κράτους δικαίου θα μείνει χωρίς αποτέλεσμα. Θα αποτελέσει μάλιστα πρόσχημα
Δημοκρατίας για τις μετέπειτα ιδιοτελείς και νόθες ελληνικές κυβερνήσεις, ως
τις μέρες μας.
Και όμως η ημέρα της ανεξαρτησίας του
γένους αποτελεί ιερή παρακαταθήκη και συμβόλαιο ήθους και Ελευθερίας. Και όπως
ο Ευαγγελισμός της Παναγίας λογίζεται γενέθλιος ημέρα λύτρωσης από τα δεσμά του
θανάτου, η μνήμη της μεγάλης Επανάστασης του 1821 συνιστά φάρο ελπίδας και
οδηγό, τουλάχιστον για όσους έχουν τα πνευματικά τους μάτια ανοικτά, για όσους
επιμένουν να αγωνίζονται ενάντια στον καιροσκοπισμό και την ανηθικότητα των
εχθρών της πατρίδος.