ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018
Η ώρα της αλήθειας: Τι αλλάζει και τι "κρύβει" η νέα διάταξη για την υποχρεωτική 30ωρη παραμονή στο σχολείο;
Ο ν.1566/1985 που τώρα τροποποιείται ανέφερε σαφέστατα ότι η παραμονή στο σχολείο αφορά "... για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου ... " ενώ στη νέα διάταξη αυτή η φράση - διατύπωση απουσιάζει !!
ΤΙ ΙΣΧΥΕ
Η παρ. 8 του άρθρου 13 του ν. 1566/1985 (Α΄ 167) που τροποποιείται, ανέφερε:
«Όλοι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Κάθε εκπαιδευτικός παραμένει υποχρεωτικά στο σχολείο, τις εργάσιμες ημέρες πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου που του έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή 30 ώρες την εβδομάδα, με την επιφύλαξη της παρ. 2 της περιπτ. ΣΤ του άρθ. 11. Από τις πρόσθετες αυτές υπηρεσίες απαλλάσσονται οι μητέρες παιδιών μέχρι δύο ετών. Τα δύο τελευταία εδ., της προηγούμενης παρ., εφαρμόζονται ανάλογα και για τους δασκάλους.»
Η μεγάλη οπισθοδρόμηση, άρθρο του Νίκου Τσούλια
Γράφει ο Νίκος Τσούλιας, πρώην Πρόεδρος ΟΛΜΕ
30ωρη παραμονή των εκπαιδευτικών στο σχολείο: η μεγάλη οπισθοδρόμηση στο εργασιακό στάτους. Προσπαθούν να μετασχηματίσουν τον παιδαγωγικό και μορφωτικό ρόλο του εκπαιδευτικού!
Η πολιτική πρωτοβουλία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να ανατρέψει το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών, όπως ίσχυε εδώ και 32 χρόνια, είναι μια κίνηση βαθιά αντιεκπαιδευτική, που επιδιώκει να μετασχηματίσει ουσιαστικά τον παιδαγωγικό και μορφωτικό ρόλο του εκπαιδευτικού και του σχολείου σε μορφές αυστηρού διοικητικού ελέγχου και τυπικής υπαλληλοποίησης των εκπαιδευτικών. Και το θράσος του Υπουργού Παιδείας είναι ότι ονομάζει κάθε αντιεκπαιδευτική πρωτοβουλία του και ως «μεταρρύθμιση».
Συνεχίζει να εμπαίζει τους εκπαιδευτικούς θεωρώντας – εκτός των άλλων – ότι δεν μπορούν να διαβάσουν και κυρίως να ερμηνεύσουν τι εννοεί η δική του νομοθετική ρύθμιση. Επιχειρεί με τον πιο προκλητικό τρόπο να υποτιμά ακόμα και τη νοημοσύνη τους, ωσάν να μην είναι οι εκπαιδευτικοί αυτοί που μαθαίνουν τους Έλληνες τη γλώσσα τους και το βαρύ φορτίο της! Και κάνουν λάθος όσοι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να αναλύσουν τον κώδικα και τη σημασία των προτάσεων και των λέξεων του κ. Γαβρόγλου στο «πέμπτο δεκαδικό ψηφίο», αφού η απλή ανάγνωση αλλά και η στόχευση είναι απόλυτα γυμνές!
Η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση έχει διπλή στόχευση.
α) Να διαμορφώσει έναν τυποποιημένο και ελεγχόμενο ρόλο των εκπαιδευτικών, γιατί συνδέεται με τις πολιτικές της αυτονομίας των σχολικών μονάδων και της αυτοαξιολόγησης, που ήδη έχει συμφωνηθεί πολιτικά με την Τρόικα. Προφανώς έχει επιλεγεί η γνωστή κυνική μεθοδολογία της σαλαμοποίησης – για να μη φανεί εύκολα η μαύρη σκιά που φέρνει συνολικά - της νομοθέτησης και της εφαρμογής των αλληλοδιάδοχων μέτρων της. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι υπάρχουν στην 4η αξιολόγηση.
β) Να περιορίσει τον πολιτισμικό ρόλο του σχολείου και τις τόσες και τόσες δημιουργικές πρωτοβουλίες των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Γιατί μέχρι τώρα όλη αυτή η δημιουργικότητα των εκπαιδευτικών γινόταν είτε μετά το τέλος των μαθημάτων – μετά δηλαδή από το 30ωρο - είτε τα απογεύματα, και με τους εκπαιδευτικούς φυσικά να λειτουργούν με βάση το ωράριο που έχουν μέχρι σήμερα. Γίνεται φανερό ότι εξωθούνται θεσμικά (!) να αντιμετωπίσουν πλέον την κατάσταση με διαφορετικό τρόπο. Και πρέπει να δοθεί αγώνας για να μην εξελιχθούν τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί όλη αυτή η προσπάθεια των εκπαιδευτικών είναι προσωπική και συλλογική προσφορά για μια καλύτερη μόρφωση και παιδεία των μαθητών τους, είναι το «παιδαγωγικό κεκτημένο» τους και η ακτινοβολία τους που αφορούν την κοινωνία και σε καμιά περίπτωση το …μεταρρυθμιστή κ. Γαβρόγλου και τα μνημόνια!
Μετά απ’ αυτή τη ρύθμιση τίποτα δεν θα θυμίζει το χθες! Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσπαθεί να δημιουργήσει το μέλλον των εκπαιδευτικών με πολιτικές πρακτικές των πολύ παλιών δεκαετιών, να διαμορφώσει ένα σχήμα εκπαιδευτικού υπαλληλοποιημένου και υποταγμένου όπως ήταν μέχρι την δεκαετία του 1970. Είναι καθεστώς που δεν το γνωρίζουν οι γενιές των σημερινών ενεργών εκπαιδευτικών, το γνώρισαν μόνο ως μαθητές στους τότε εκπαιδευτικούς τους! Έτσι, μετά από τη μισθολογική και ασφαλιστική απόλυτη υποβάθμιση των εκπαιδευτικών από τα 4 απανωτά μνημόνια ο κύκλος της πλήρους απαξίωσης κλείνει με την υπονόμευση και στο εργασιακό στάτους των.
Παράλληλα και σαφώς συντονισμένα έρχεται και η αντιαπεργιακή ρύθμιση / ανατροπή του Ν. 1264/1982 για το μετασχηματισμό και της συνδικαλιστικής δράσης, των κοινωνικών οργανώσεων και του εκπαιδευτικού κινήματος – προς μεγάλη ικανοποίηση της Ν.Δ. που θα βρει στρωμένο το θεσμικό περιβάλλον για να συνεχίσει το δικό της νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα στο αντίστοιχο σημερινό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η κυνικότητα της κυβερνητικής πολιτικής των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. δεν σταματά εδώ. Έχει αρχίσει να μιλάει για «έξοδο από τα μνημόνια» (!), την ίδια στιγμή που έχει πάρει μνημονιακά μέτρα που θα ξεδιπλώνονται και θα υλοποιούνται τουλάχιστον για τα 20 επόμενα χρόνια. Γνωρίσαμε τη βαρουφάκεια «δημιουργική ασάφεια» και κυρίως ζήσαμε τα οικονομικά της αποτελέσματα. Κάποιοι βιάστηκαν να πιστέψουν ότι αυτός ο δημαγωγικός εμπαιγμός έχει τελειώσει. Κάνουν λάθος. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ομού και οι ΑΝ.ΕΛ. γεννήθηκαν και υπάρχουν μόνο χάρη στη δημαγωγία και στην εξαπάτηση. Και έτσι θα μείνουν μέχρι το τέλος τους…
Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2018
Έκτακτη Γενική Συνέλευση ΕΛΜΕ Βοιωτίας (updated)
Έκτακτη Γενική Συνέλευση ΕΛΜΕ Βοιωτίας
την Πέμπτη 11.01.2018 και ώρα 5.00 μμ
στο Εσπερινό ΕΠΑΛ Λιβαδειάς.
Θέμα:
Η θέση της Ε.Λ.Μ.Ε. Βοιωτίας στη Γ.Σ. Προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα στις 20/1/2018
Για να δείτε την εισήγηση της ΟΛΜΕ πατήστε ΕΔΩ
Μίκης Θεοδωράκης προς Κυβέρνηση: "Μείνετε πιστοί στην κοινή εθνική γραμμή του 1992"
Μακεδονία - του Μίκη Θεοδωράκη 07.01.2018
Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται η λέξη «Μακεδονία».
Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας, δεδομένου ότι μετά την οκταετή καταλήστευση του ελληνικού λαού που μας οδήγησε στην σημερινή δραματική κατάσταση, το μόνο που μας απομένει είναι η διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας. Η Κυβέρνηση των Σκοπίων απειλεί χωρίς προσχήματα την ακεραιτότητα της πατρίδας μας. Με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας επιδιώκει την επέκταση των συνόρων της εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».
Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ’ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ’ αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων υπευθύνων που δεν έκαναν καμμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας.
Και φτάσαμε στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας!
Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα είναι σαν να ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιτότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαυίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας. Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από μια θέση υψηλότερη και ισχυρότερη, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.
Κύριοι της ελληνικής κυβέρνησης, το βάρος που καλείσθε να σηκώσετε είναι ασήκωτο. Και γι’ αυτό μην το κάνετε. Μείνετε πιστοί στην κοινή εθνική γραμμή του 1992. Οι ευθύνες που φορτωθήκατε στον οικονομικό τομέα είναι μεγάλες. Όμως εκείνες που έχουν σχέση με την εθνική μας ασφάλεια και ακεραιότητα είναι συντριπτικές και το δυστύχημα είναι ότι δεν θα παρασύρουν μόνο εσάς αλλά ολόκληρη τη χώρα.
Την ίδια έκκληση που απευθύνω στην Κυβέρνηση την απευθύνω και στον λαό μας που θα πρέπει να εγκαταλείψει την νάρκη στην οποία έχει περιπέσει αυτό τον καιρό.
Το να μας οδηγούν στην πτώχευση και τη διάλυση του κοινωνικού μας ιστού, είναι ένα τεράστιο θέμα. Το να φτάνουμε όμως στο σημείο να απειλείται η ακεραιτότητα της χώρας μας, αυτό δεν είναι μόνο τεράστιο θέμα αλλά κανονικός θάνατος. Γιατί δεν θα μπορέσει να αντέξει η πατρίδα μας αν χάσει ακόμα και ένα τετραγωνικό μέτρο ελληνικής γης. Υπερβολή; Σκεφτείτε μόνο, ποιος αλήθεια θα μπορούσε να διανοηθεί τον διαμελισμό της άλλοτε ισχυρής Γιουγκοσλαυίας;
Οι καιροί ου μενετοί.
Όταν φοβάσαι να πεις ότι αγαπάς την πατρίδα σου κι όταν -ακόμα χειρότερα την ξεπουλάς- αυτό είναι ραγιαδισμός.
Όταν δεν φοβάσαι να πεις ότι την αγαπάς και έχεις το θάρρος να το βροντοφωνάξεις, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός!
Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες!
Αθήνα, 7.1.2018
Μίκης Θεοδωράκης
Ένας δρόμος είναι η ζωή μας ...
Γράφει 0 Νίκος Τσούλιας, πρώην Πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Είναι μια λέξη ή μια ολόκληρη πολιτισμική επινόηση; Είναι μια έννοια ή ένα μέρος του κόσμου μας; Είναι των γραμμάτων μια απλή συμπύκνωση ή μια παράσταση της ζωής μας; Γιατί πόσες άλλες λέξεις / έννοιες έχουν τις πολυσημίες και της αμφισημίες της λέξης / έννοιας «δρόμος»; Πόσες άλλες λέξεις έχουν τα πολυσήμαντα κοσμοθεωρητικά και ιδεολογικά φορτία αυτής της φαινομενικά απλής και αθώας λέξης; Σε πόσες τέτοιες λέξεις έχουμε την ανάγκη να καταφεύγουμε τόσο συχνά και τόσο περισπούδαστα και να δημιουργούμε συμβολισμούς και αλληγορίες; Σε πόσες τέτοιες λέξεις προσφεύγουν οι βαθυστόχαστες φιλοσοφικές αναλύσεις μας και οι λογοτεχνικές αναζητήσεις μας;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)