ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017
Απολογισμός του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ: η τέχνη της παράλυσης
Απολογισμός του 18ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ:η τέχνη της παράλυσης,
γράφει ο Τάσος Χατζηαναστασίου
(Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις)
(Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις)
Το 18ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ διακόπηκε λόγω έλλειψης απαρτίας στις 7.00 το πρωί της Τρίτης, 4 Ιουλίου 2017, χωρίς να έχουν ψηφιστεί αποφάσεις πάνω στα ζητήματα που απασχολούν την Παιδεία και τους εκπαιδευτικούς.
Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017
ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
για την καθαίρεση της διευθύντριας του
ΕΠΑΛ Φραγκίστας
Καταγγέλλουμε την καθαίρεση από το ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας της διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας, συναδέλφισσας Καφίδα Γεωργίας , η οποία κατηγορήθηκε από τον Διευθυντή ΔΕ Ευρυτανίας ότι δήλωσε ψευδή αριθμό μαθητών για να μην κλείσει το σχολείο.
Ο ΔΔΕ Ευρυτανίας στοχεύοντας στο κλείσιμο του μικρού ΕΠΑΛ της Δυτικής Φραγκίστας, για να το επιτύχει, επέλεξε έναν τρόπο που στερείται ηθικού προσήμου. Επιχείρησε να διασύρει την μάχιμη – εκπαιδευτικό και διευθύντρια του σχολείου για ασήμαντες παρατυπίες τις οποίες παρουσίασε ούτε λίγο ούτε πολύ , ως περίπου καταπάτηση ολόκληρου του υπαλληλικού κώδικα. Η επιλογή αυτή του ΔΔΕ Ευρυτανίας αλλά και η υιοθέτησή της από τον ΠΔΕ Δημητρίου Χρήστο και τα διορισμένα μέλη του ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας Αργυρόπουλο Κων/νο και Αλωνάρη Ιωάννη, εκθέτει ανεπανόρθωτα την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘ και δείχνει πως αντιλαμβάνονται την λειτουργία των σχολείων και ιδιαίτερα αυτών που λειτουργούν στις απομακρυσμένες και δύσβατες περιοχές της χώρας κάτω από αντίξοες συνθήκες. Ο φταίχτης δεν είναι η υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, η έλλειψη υποδομών, η αδιαφορία των κυβερνητικών μανδαρίνων που νοιάζονται μόνο για την «καριέρα» τους, η συρρίκνωση κάθε εκπαιδευτικής δομής στο όνομα του κόστους, αλλά οι συνάδελφοι και μάλιστα αυτοί που με αυταπάρνηση και προσωπικές θυσίες προσπαθούν να λειτουργήσουν τα σχολεία αυτά.
Ντροπή τους !!!
Ο αγώνας, η έγνοια και το πάθος των εκπαιδευτικών, σαν της συναδέλφισσας Καφίδα Γεωργίας, να κρατήσουν ζωντανά τα σχολεία στις εσχατιές της χώρας μας, να στηρίξουν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τη βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών είναι ψιλά γράμματα για τον Διευθυντή ΔΕ Ευρυτανίας, την πλειοψηφία του ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Ο ΔΔΕ Ευρυτανίας, κ. Λουκάς Δημητρίου, μάλιστα γράφει ότι «η άσκηση των καθηκόντων της Διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας κ Καφίδα Γεωργίας αποβαίνει σε βάρος των εκπαιδευτικών και της πληρέστερης εκπαίδευσης των μαθητών»! Προφανώς, αν κλείσει το ΕΠΑΛ, η εκπαίδευση των μαθητών θα είναι πλήρης!
Δεν θα το επιτρέψουμε.
Καλούμε την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ όλης της χώρας να πάρουν άμεσα πρωτοβουλίες για να ανακληθεί η καθαίρεση της διευθύντριας του ΕΠΑΛ Φραγκίστας και να σταματήσει κάθε δίωξή της.
Απαιτούμε από τον Υπουργό Παιδείας να ακυρώσει εδώ και τώρα την απαράδεκτη απόφαση του ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς Ελλάδας.
ΕΛΜΕ: ΒΟΙΩΤΙΑΣ
– ΕΥΒΟΙΑΣ – ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ – ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
7 Ιούλη 2017
Σάββατο 1 Ιουλίου 2017
Επόμενη ενημέρωση ιστολογίου: Σεπτέμβριος 2017
Επόμενη ενημέρωση ιστολογίου:
Σεπτέμβριος 2017
Αφιέρωμα στην επιχείρηση αποδόμησης της Ιστορίας
Στο νέο τεύχος του περιοδικού Άρδην (τ.107-108, Ιούνιος 2017) θα βρείτε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στην αποδόμηση της Ιστορίας που επιχειρείται από το Υπουργείο Παιδείας.
Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά:
- Η εθνοαποδομητική ιστοριογραφία και το πέρασμά της από το Πανεπιστήμιο στο σχολείο.
- Ο Κωνσταντίνος Χολέβας γράφει ότι η «Νέα Ιστορία» του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής θέλει ελληνόπουλα χωρίς εθνική ταυτότητα.
- Ο Τάσος Χατζηαναστασίου εξηγεί πως φτάσαμε από την προβληματική σχολική Ιστορία στην «μη Ιστορία» και γιατί πρέπει να απορριφθεί η πρόταση για το μάθημα της Ιστορίας του ΙΕΠ.
- O Γιώργος Ρακκάς γράφει για τον ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης και το φύλο.
- O Δημήτρης Ναπ. Γιαννάτος γράφει για την ελληνική γλώσσα και τα όρια μεταξύ θεωριών συνωμοσίας και επιστήμης.
Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017
Δελτίο τύπου για τη συνάντηση με τον ΠΔΕ για τα ΕΠΑΛ
«Του
βγάλαμε γλυκό, τού βγάλαμε και μέντα
Μα για το φονικό δεν είπαμε κουβέντα»
Στις 21/6/2017 πραγματοποιήθηκε
παράσταση – διαμαρτυρία στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Στερεάς
Ελλάδας. Στη διαμαρτυρία συμμετείχαν εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ Φθιώτιδας, Ευρυτανίας
και Βοιωτίας καθώς και εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στα ΕΠΑΛ. Στη συνάντηση με τον
ΠΔΕ, εκπρόσωποι και εκπαιδευτικοί :
ü
Εξέφρασαν
την ανησυχία τους για την διαρκή προσπάθεια συρρίκνωσης της Επαγγελματικής
Εκπαίδευσης μέσω των κατά καιρούς «αναβαθμίσεών» της.
ü
Τόνισαν
ότι μετά τις διάφορες συγχωνεύσεις τομέων και ειδικοτήτων που οδήγησαν στην
εξαφάνιση των πιο «αδύναμων» από αυτές, μέσω των ηλεκτρονικών εγγραφών (που
όλως τυχαίως ξεκίνησαν μόνο από τα ΕΠΑΛ και σε πλήρη εναρμόνιση με τις
διαδικασίες εγγραφών των δομών κατάρτισης δείχνοντας που θέλουν οι μνημονιακές
κυβερνήσεις να οδηγήσουν τα πράγματα) δημιουργούνται τεχνητά υπεραριθμίες
εκπαιδευτικών, καταργούνται σιωπηλά τομείς και ειδικότητες, αυθαίρετα και χωρίς
ενημέρωση και διάλογο με τους ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς αλλά κυρίως
στερούν από τους μαθητές το δικαίωμα της επιλογής των ειδικοτήτων που θέλουν να
σπουδάσουν κατατάσσοντάς τους αυθαίρετα στους διαρκώς μειούμενους τομείς.
ü
Εξήγησαν
πως οι ηλεκτρονικές εγγραφές, η σύνδεσή τους με το taxisnet, η ελάχιστη ενημέρωση σε μαθητές και
γονείς, οι ασφυκτικές ημερομηνίες των εγγραφών κοκ οδηγούν μαθηματικά στη
μείωση των εγγραφών τόσο στα τμήματα γενικής παιδείας όσο και στα τμήματα
ειδικότητας.
ü
Διαμαρτυρήθηκαν
για την αυθαίρετη περικοπή ειδικοτήτων που στερούν επιλογές στους μαθητές και
για τα ψευδή στοιχεία που τόσο οι περιφερειακές διευθύνσεις όσο και το
υπουργείο διαδίδουν στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την εφαρμογή των
πολιτικών που αναφέρονται στα μνημόνιά τους. Παράλληλα έντονη διαμαρτυρία
υπήρξε και για τις ελάχιστες τροποποιήσεις που έγιναν στην υπουργική απόφαση
της Παρασκευής όπου μέσα στο Σαββατοκύριακο τα στελέχη της εκπαίδευσης (ΠΔΕ και
οι ΔΔΕ) με άγνωστα κριτήρια έκαναν κάποιες «παραχωρήσεις» ίσως γιατί ορισμένες
υπηρεσίες λειτουργούν καλύτερα όταν τα σχολεία είναι κλειστά και οι
εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να εκφράσουν γνώμη.
ü
Πρότειναν
την ακύρωση των χρονοδιαγραμμάτων και την επιστροφή στον προηγούμενο τρόπο
εγγραφής, την ακύρωση των αυθαίρετων καταργήσεων τομέων και ειδικοτήτων και την
ελεύθερη επιλογή ειδικότητας από τους μαθητές και την έγκριση από τον ΠΔΕ όλων
των τμημάτων και ειδικοτήτων (ολιγομελή και μη) μέχρι να οριστικοποιηθούν οι
εγγραφές τον Σεπτέμβρη όπου και θα φανούν τα πραγματικά ολιγομελή και ποια από
αυτά εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες και πρέπει να λειτουργήσουν.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν από τον
Περιφερειακό Διευθυντή δεν ικανοποίησαν τους εκπαιδευτικούς αλλά σίγουρα θα
ικανοποιούσαν την ηγεσία του υπουργείου. Κινήθηκε στη λογική της αριθμητικής –
λογιστικής καταγραφής και στην κατανομή σύμφωνα με τις «τωρινές» δυνατότητες
των σχολείων. Οι μαθητές είναι απλά αριθμοί που σε κάποιες δυσπρόσιτες περιοχές
«στοιχίζουν», άρα δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει σχολείο - τομέας – ειδικότητα
ενώ «εκμηδένισε» τις αποστάσεις στους «κάμπους».
Υπεραμύνθηκε της κυβερνητικής πολιτικής
και των επιλογών του υπουργείου χωρίς να διστάσει μερικές φορές να επιρρίψει
ευθύνες σε υφιστάμενά του στελέχη. Στις έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών,
στα συγκεκριμένα παραδείγματα και την πραγματική εικόνα των σχολείων που του
παρουσίασαν, πέρα από την υιοθέτηση της εικόνας που παρέθετε το υπουργείο δεν απάντησε, ενώ στο κάλεσμα των
εκπαιδευτικών να στηρίξει την πρόταση για παράταση και ολιγομελή «τα είπε όλα η
σιωπή».
Ουσιαστικά, τόσο από τις αυταρχικές
επιλογές του υπουργείου όσο και από τα μασημένα λόγια του ΠΔΕ θεωρούμε ότι οι
εξελίξεις στην Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι δρομολογημένες, αποφασισμένες και
έχουν γοργούς ρυθμούς. Στόχος η συρρίκνωση των ΕΠΑΛ, η διανομή ειδικοτήτων σε
ιδιώτες ή σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, η σύνδεση με τη μαθητεία ως
μνημονιακή δέσμευση, η ενοποίηση με την κατάρτιση και την άτυπη εκπαίδευση με
ότι συνέπεια έχει στις εργασιακές σχέσεις, το κουπόνι κ.ο.κ. ενώ πρόσκαιρα λύνουν και το κόστος λειτουργίας των ΕΠΑΛ.
Έτσι κι αλλιώς γι αυτούς, δικαίωμα στη μόρφωση και την πρόσβαση στη γνώση δεν
πρέπει να έχουν τα παιδιά των οικογενειών με χαμηλές οικονομικές δυνατότητες.
Τα
σχέδια αυτά θα μάς βρουν αντίθετους!
Είναι δικαίωμα όλων των μαθητών να
ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στο σχολείο τους, χωρίς να μετακινούνται από Δήμο
σε Δήμο και από περιοχή σε περιοχή. Ευθύνη των εκπαιδευτικών είναι να παλεύουν
για το δικαίωμα των παιδιών αυτών στη μόρφωση κι όχι, όπως θέλει το Υπουργείο,
να υπηρετούν μία αντιπαιδαγωγική «κοπτοραπτική» με παράλληλο περιορισμό των δαπανών
για την εκπαίδευση.
Απαιτούμε:
• Το
Υπουργείο Παιδείας να πάρει πίσω αυτήν την απαράδεκτη απόφαση.
● Να
δοθεί όλος ο απαραίτητος χρόνος στους μαθητές να ενημερωθούν για να επιλέξουν
το σχολείο, τον τομέα και την ειδικότητα
της επιλογής τους.
● Να
ισχύσει ο προηγούμενος τρόπος εγγραφής για όλους τους μαθητές αλλά και σε όσους
αποκτήσουν το δικαίωμα και μετά τις προβλεπόμενες ημερομηνίες
● Τα
τμήματα, οι τομείς και οι ειδικότητες των ΕΠΑΛ να διαμορφωθούν με βάση τις
μορφωτικές ανάγκες των μαθητών κι όχι την περικοπή δαπανών
● Να
εγκριθούν όλα τα ολιγομελή τμήματα τομέων και ειδικοτήτων.
● 20
μαθητές στα τμήματα - 15 στις ομάδες προσανατολισμού - 10 στα εργαστήρια.
Όχι
στους εκπαιδευτικούς λάστιχο και στις απολύσεις αναπληρωτών.
ΥΓ. Με την αποχώρησή τους οι εκπαιδευτικοί
ανέφεραν ότι ο ΠΔΕ που υποδέχτηκε τους εκπαιδευτικούς που βρισκόντουσαν στη
διαθεσιμότητα, πίσω στην υπηρεσία θα είναι αυτός που θα τους δείχνει την έξοδο
από αυτήν μετά τα νέα μέτρα. Ούτε σε αυτό πήραν απάντηση.
Τρίτη 27 Ιουνίου 2017
Απόψεις: Πατριώτης ή εθνομηδενιστής ;
Πατριώτης ή εθνομηδενιστής ;
Γράφει ο Γ. Καραμπελιάς
Πιο πρόσφατα, στην Κατοχή, το ΕΑΜ εξέφρασε ακριβώς αυτή τη σύνθεση των παραμέτρων της ελληνικής ιδιοπροσωπίας: Κοινωνική δικαιοσύνη και ελεύθερη πατρίδα ήταν οι δύο βασικοί πυλώνες της ιδεολογίας του. Επιγενέστερα, ακόμα και η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου θα συνδυάζει την κοινωνική πολιτική με την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων στο Kυπριακό.
Και όπως προαναφέραμε, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου θα εμφανιστεί με μια διφυή συνθηματολογία, από τη μία «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού, και από την άλλη η σοσιαλιστική και κοινωνιοκεντρική συνθηματολογία.
Όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές, ακόμα και η μήτρα των εθνικομηδενιστικών ρευμάτων στην Αριστερά, το ΚΚΕ εσωτερικού, είχε παρ’ όλα αυτά ως σύμβολό του την ελληνική σημαία μαζί με το σφυροδρέπανο.
Όμως, από τη δεκαετία του 1990 και ακόμα περισσότερο από εκείνη του 2000, στην παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς ιδιαίτερα, καθώς και του αριστερισμού, που απετέλεσαν και τα συστατικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια, η κοινωνιοκεντρική αντίληψη και ο πατριωτισμός άρχισαν να παίρνουν διαζύγιο μεταξύ τους.
Η «ανανεωτική Αριστερά» και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ταυτιστούν σταδιακά με τις εθνομηδενιστικές αντιλήψεις, ιδιαίτερα στον χώρο των πανεπιστημίων, της νεολαίας και της διανόησης. Αντίθετα, ο πατριωτισμός στο εσωτερικό των αριστερών κομμάτων και σχηματισμών συρρικνωνόταν διαρκώς.
Στο ΠΑΣΟΚ θα κυριαρχήσει ο σημιτικός εθνομηδενισμός και θα περιθωριοποιηθούν οι πατριωτικές φωνές (Χαραλαμπίδης, Τσοβόλας, Παπαθεμελής), ενώ και στον χώρο του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ επίσης, οι πατριωτικές φωνές (Αλαβάνος, Λαφαζάνης, Γλέζος) είτε θα σιγήσουν είτε θα προσαρμοστούν στην κυρίαρχη εθνομηδενιστική αντίληψη.
Τόσο ώστε, ο Λαφαζάνης και ο Αλαβάνος να υπογράψουν κείμενο υπεράσπισης της Μαρίας Ρεπούση!
Όσοι επιμέναμε στην παραδοσιακή σύνθεση κοινωνιοκεντρισμού, οικολογίας, και πατριωτισμού, είχαμε γίνει μειοψηφία και, μάλιστα, η κυρίαρχη τάση ήταν να εκδιώκονται και να αποβάλλονται οι πατριωτικές φωνές από τις κοινωνικές κινητοποιήσεις και η οικολογική ευαισθησία να ταυτίζεται με τον αντιπατριωτισμό.
Αυτή η εξέλιξη, η οποία κατέστη ηγεμονική στις δεκαετίες 1990 και 2000, απέκοψε ουσιαστικά, και στο επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων, τον πατριωτισμό από την Αριστερά.
Σε πατριωτική κατεύθυνση έμεναν περισσότερο τμήματα της λαϊκής Δεξιάς ή της Εκκλησίας, ενώ ο εθνομηδενισμός της Αριστεράς συναγωνιζόταν εκείνον της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς. (Καθόλου τυχαία, με το σχέδιο Ανάν θα συνταχθεί ο Σημίτης και οι περί αυτόν, η Μπακογιάννη και ο Μητσοτάκης, ο Συνασπισμός και ο Κωνσταντόπουλος, ενώ θα αντιδράσουν οι δυνάμεις της πατριωτικής Αριστεράς και της λαϊκής Δεξιάς).
Εμείς, ξεκινούσαμε πάντα από τη διαπίστωση πως η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία εξαρτημένη από τις παλιές αποικιοκρατικές δυνάμεις της Δύσης και ταυτόχρονα απειλείται κατ’ εξοχήν από τον τουρκικό επεκτατισμό.
Γι’ αυτό και θεωρούσαμε πάντοτε πως ήταν πρωταρχική η εμμονή στην πατριωτική διάσταση, διότι χωρίς ανεξάρτητη πατρίδα δεν μπορεί να υπάρχει ούτε κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε δημοκρατικά δικαιώματα, ούτε… προστασία του περιβάλλοντος.
Έτσι, για είκοσι τουλάχιστον χρόνια, από το 1993 και μετά, όταν καταρρέει το ανατολικό στρατόπεδο και κυριαρχεί η αμερικανοκεντρική παγκοσμιοποίηση, θέτουμε ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα της χώρας το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας.
Γι’ αυτό και συμμετέχουμε ενεργά σε όλους τους μεγάλους αγώνες, για την υπεράσπιση της κατακρεουργούμενης Γιουγκοσλαβίας, για την συμπαράσταση στους μόνους αυθεντικούς συμμάχους μας στην Τουρκία, τους Κούρδους και στον Οτσαλάν, προπαντός δε για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο.
Στο ιδεολογικό πεδίο, κύρια μέριμνά μας γίνεται η αποδόμηση των εθνοαποδομητών και του εθνομηδενισμού που κυριαρχεί σταδιακά στον χώρο της διανόησης και της αριστεράς.
Παραδειγματική υπήρξε η αντίθεσή μας στο βιβλίο της Ρεπούση και γενικότερα στην αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας, που απεργάζονται από κοινού οι ΜΚΟ του Σόρος και οι ψευδοαριστεροί.
Οι Συριζαίοι αντίπαλοί μας και οι συνοδοιπόροι τους μας επέκριναν όλα αυτά τα χρόνια ως «εθνικιστές» και «εθνοπατριώτες», που εγκαταλείπουν δήθεν την κοινωνική προτεραιότητα προτάσσοντας την εθνική.
Βέβαια, το πόσο ψευδής ήταν αυτή η ιδεολογία φάνηκε με το ξέσπασμα της κρίσης, όταν απεδείχθη ότι η ανεργία και η κατακρεούργηση των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων ήταν συνέπεια του αποικιακού χαρακτήρα των σχέσεών μας με τη Δύση. Η κοινωνική κρίση στην Ελλάδα υπήρξε συνέπεια του παρασιτικού και εξαρτημένου χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας.
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο νεαρός λαοπλάνος αρχηγός του, ενδύθηκαν πρόσκαιρα, μετά το 2012, τη λεοντή του πατριωτισμού. Άρχισαν να μιλάνε για «πατρίδα» και «πατριωτισμό», εξαπατώντας ακόμα και ένα τμήμα της εναπομείνασας πατριωτικής Αριστεράς.
Εμείς δεν παρασυρθήκαμε από αυτά τα απατηλά λόγια, αλλά εξακολουθούσαμε να υπενθυμίζουμε -έστω και εάν φανήκαμε για ένα διάστημα μονότονοι και ιδεοληπτικοί.
Πως ο εθνομηδενιστής, του οποίου το ιδεολογικό σύμπαν κινείται σε έναν «μεταεθνικό κόσμο», και του οποίου η πατρίδα βρίσκεται στο Λονδίνο του Τσακαλώτου και του Παππά ή την Αμερική του Βαρουφάκη, δεν μπορεί να γίνει πατριώτης, ούτε μπορεί να υπερασπιστεί αυθεντικά τα κοινωνικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, τα οποία προϋποθέτουν ακριβώς την εθνική ανεξαρτησία.
Για να το κάνουμε πιο λιανά, σε μια χώρα που αποτελεί παρασιτικό εξάρτημα της Δύσης, και απειλείται άμεσα από τον τουρκικό επεκτατισμό, η εθνική πατριωτική αντίληψη είναι προϋπόθεση και για οποιαδήποτε κοινωνιοκεντρική πολιτική. Και αυτό φάνηκε πολύ καθαρά μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Άνθρωποι που δεν αγαπάνε την πατρίδα τους δεν μπορούν και να αγαπάνε τον λαό της. Άνθρωποι που θεωρούν τους Έλληνες, «Ελληνάρες», «εθνικιστές», «καθυστερημένους», «θρησκόληπτους», δεν μπορούν να τους υπερασπιστούν απέναντι στους «πολιτισμένους» Αμερικανούς, Γερμανούς ή Ολλανδούς πολιτικούς και επιχειρηματίες, που σαν τον Σάϋλοκ απαιτούν ένα κομμάτι σάρκας από τους Έλληνες, και ακόμα λιγότερο μπορούν να αντισταθούν στον Ερντογάν που θέλει να παγιώσει και de jure την κατοχή της Κύπρου.
Γι’ αυτό και εν τέλει οι δήθεν αντιμνημονιακοί και κοινωνιοκεντρικοί ψευδο-αντικαπιταλιστές γλείφουν με τόση επιμέλεια τις μπότες της Μέρκελ και της Λαγκάρντ και εφαρμόζουν το χειρότερο μνημόνιο σε βάρος του ελληνικού λαού. Εξάλλου, αφού διάβηκαν τον Ρουβίκωνα του μνημονίου, τον Ιούλιο του 2015, ξεδιπλώνουν με τη μεγαλύτερη αναισχυντία και την εθνομηδενιστική ιδεολογία τους.
Δηλώσεις του Φίλη για τους Ποντίους, αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας από την Αναγνωστοπούλου, ανακήρυξη του εθνομηδενιστή [και πρόεδρου του σημιτικού ΟΠΕΚ] Λιάκου σε υπεύθυνο για τη μεταρρύθμιση της παιδείας(!), απόλυτη αδιαφορία για τις συνέπειες του προσφυγικού και μεταναστευτικού κύματος στην ελληνική κοινωνία.
Και επειδή όλα πρέπει να πηγαίνουν μαζί, ακολουθεί η προσπάθεια οριστικού ενταφιασμού του κυπριακού ελληνισμού, με ένα νέο σχέδιο Ανάν στο οποίο πρωταγωνιστούν ανενδοίαστα.
Τι έχουν να χάσουν πλέον; Τα λαϊκά στρώματα, που τους πίστεψαν και τους ψήφισαν προς στιγμήν, τα έχουν ήδη απολέσει. Καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ίδιας της κομματικής τους βάσης – ιδιαίτερα εκείνους που κάτι πίστευαν από τις εξαγγελίες τους.
Επομένως, μια και δεν έχουν πουθενά αλλού να στηριχθούν, θα πρέπει να στηριχθούν αποκλειστικά στις ξένες καγκελαρίες και να γίνουν οι πιστότεροι τοποτηρητές των συμφερόντων των αφεντικών τους. Γι’ αυτό εξάλλου και αυτοί τους ανταμείβουν:
Καμιά άλλη κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη από Αμερικανούς και Ευρωπαίους, διότι ως γνωστόν οι αποστάτες είναι πάντοτε προτιμότεροι ακόμα και από τους ομοϊδεάτες.
Αυτά που κάνει ο Κατρούγκαλος στο ασφαλιστικό, ο «μαρξιστής» των λονδρέζικων σαλονιών και της Μπλακ Ροκ, Τσακαλώτος, η Χριστοδουλοπούλου στο μεταναστευτικό, δεν μπορούσαν να τα κάνουν ούτε κατά διάνοιαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Αντώνης Σαμαράς.
Και ήταν έτοιμοι από καιρό:
Η εθνομηδενιστική ιδεολογία τούς είχε προετοιμάσει για να είναι οι καλύτεροι υπηρέτες των ξένων και μάλιστα με εκσυγχρονιστικό πασπάλισμα για δικαιώματα των μειονοτήτων, αντιρατσισμό, υπέρβαση των «εθνικών στερεοτύπων» και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Όσο λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι, όσο αυτή η κυβέρνηση, όσο αυτός ο πρωθυπουργός, βρίσκονται στην εξουσία, δεν θα κινδυνεύουν μόνο οι συντάξεις των πολιτών και τα βιβλία της Ιστορίας, αλλά η εθνική μας συνοχή, η Κύπρος, το Αιγαίο και η ανεξαρτησία μας, όση μας έχει απομείνει.
Και όσο χάνουν τη λαϊκή στήριξη, τόσο πιο επικίνδυνοι γίνονται, γιατί το μόνο που τους απασχολεί είναι το να κρατηθούν στην εξουσία με κάθε τίμημα. Γιατί ξέρουν πως, αν απομακρυνθούν από αυτή –την εξουσία–, δεν έχουν κανένα μέλλον και καμία τύχη. Θα αποσυντεθούν πολύ χειρότερα και από το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.
Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι για κάθε είδους υποταγή, για κάθε είδους προδοσία.
Ελπίζω, έστω κατόπιν εορτής, αυτοί που θεωρούν «προδότη» του αντιμνημονιακού αγώνα τον Τσίπρα, να αρχίσουν να καταλαβαίνουν πως όσοι αντιπαραθέτουν κοινωνικά δικαιώματα και πατριωτισμό, ή θέτουν τον πατριωτισμό σε δεύτερη μοίρα στην Ελλάδα, θα εισπράττουν αναπόφευκτα έναν ΓΑΠ ή έναν Τσίπρα.
Εδώ, σε αυτόν τον τόπο είσαι πριν απ’ όλα ή πατριώτης ή εθνομηδενιστής και μετά οτιδήποτε άλλο. Αυτό σε τελική ανάλυση επικαθορίζει και τα υπόλοιπα.
Εάν αυτή η –πασιφανής από όλη την ιστορική μας διαδρομή– αλήθεια δεν γίνει κατανοητή, τότε και τον πατριωτισμό θα εγκαταλείψουμε στα χέρια της Χρυσής Αυγής, και θα συνεχίσουν εσαεί να μας κυβερνάνε τα ανδρείκελα των ξένων, και θα νιώθουμε διαρκώς εξαπατημένοι και ανήμποροι.
πηγή: http://geromorias.blogspot.gr/2017/06/blog-post_874.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)