ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017
Εθνική επέτειος (2) / Απόψεις
Η κολοσσιαία μπαρούφα των εθνομηδενιστών ότι το «νέο» ελληνικό έθνος είναι επινόηση και δημιούργημα του Διαφωτισμού δεν απαντά στις διαρκείς εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία. Δεν απαντά ούτε στην αδιάσπαστη ελληνική γραμματολογία, δημώδη και λόγια, καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας - Ενετοκρατίας. Και βεβαίως δεν εξηγεί τη δημιουργική παρουσία των Ελλήνων παντού, σε Ρωσία, Ιταλία, Αυστρία, Γερμανία, Ανατολία, Μέση Ανατολή - ένας ύστερος ελληνικός οικουμενισμός, στα χνάρια του προγενέστερου ελληνιστικού εις ό,τι αφορά την Ανατολή - μια νέα διασπορά, εις ό,τι αφορά τη Δύση.
Η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνισμού, του ελληνικού έθνους δεν εξηγεί γιατί όλοι οι άλλοι μας αποκαλούσαν και μας αποκαλούν ΄Ελληνες - ο καθένας στη γλώσσα του εδώ και 2.500 χρόνια.
΄Ελληνες αποκαλούσαν οι Δυτικοί τους Βυζαντινούς ήδη από τον 6ο-7ο μ.Χ. αιώνες, το ίδιο και οι Κινέζοι, οι Αραβες - οι πάντες, πλην Φίλη-Μπαλτά-Ρεπούση και, φοβάμαι, Καρανίκα.
΄Ομως, ας ξεφύγουμε από τον υπερασπιστικό λόγο στον οποίον η βλακεία και η πολιτική (νεοταξίτικη) σκοπιμότητα εξαναγκάζει το αυτονόητο και ας πάμε στο συναρπαστικό ερώτημα: γιατί οι ΄Ελληνες επαναστατούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας; Γιατί για τους ΄Ελληνες δεν χρειάσθηκε η «εθνική αφύπνιση» του 19ου αιώνα, που οδήγησε άλλους λαούς σε επαναστάσεις, σχετικές με τις σφαίρες επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά αντιθέτως τους οδήγησε στην αποκοτιά του 1821; «Ο κόσμος μάς έλεγε τρελούς. Εάν δεν ήμασταν τρελοί, δεν θα εκάμαμεν την Επανάστασι», Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Η απάντηση στο γιατί αυτή η αποκοτιά, γιατί αυτή η τρέλα, βρίσκεται στον αντιστασιακό χαρακτήρα αυτού του λαού. Κάτω από την ώσμωση των λαϊκών παραδόσεων με τον Διαφωτισμό, κάτω απ’ τον βυζαντινό απόηχο και τη μεταβυζαντινή ταυτότητα, πίσω από τις διαφορές του χωρικού απ’ τον λόγιο, του Κλέφτη απ’ τον Φαναριώτη, του εμπόρου απ’ τον πειρατή, του Ρωμιού των παροικιών από τον Ρωμιό της κυρίως Ελλάδας, βρισκόταν ως κοινός παρονομαστής η γλώσσα, η ορθόδοξη πίστη και τα αντιστασιακό φρόνημα - η σύγχρονη για εκείνη την εποχή σύνθεση του ομόγλωσσου και των κοινών εθίμων με τον έρωτα για την ελευθερία.
΄Ερωτα ενσυνείδητου και ασίγαστου, όπως όλη η Ιστορία της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας μαρτυρά.
Οι τάξεις χώριζαν τους Ελληνες. Υπήρχε, φέρ’ ειπείν, η Εκκλησία των κοτζαμπάσηδων που επρόσκειτο στους αγάδες, υπήρχε και ο λαϊκός κλήρος που συντρόφευε τον λαό. Το ίδιο το Πατριαρχείο: από τη μία προσκύναγε τον Τύραννο (ως εκπρόσωπος των Ρωμιών κι εν τω άμα εντολοδόχος και τοποτηρητής της Πύλης) και από την άλλη αντιστεκόταν. Υπήρξαν Πατριάρχες που προσκύνησαν, υπήρξαν και Πατριάρχες που κρεμάστηκαν.
Υπήρξαν και οι παπάδες που μάθαιναν στα παιδιά πέντε κολλυβογράμματα στα κρυφά, όταν κι όπου ο Οθωμανός ήταν άγριος, υπήρξαν και οι Μητροπολίτες που άνοιγαν, ας πούμε. παρθεναγωγεία στην Καππαδοκία, εν μέσω του θεοσκότεινου 17ου αιώνα!! Εξαγοράζοντας τον τοπικό πασά. Πολύ πριν να υπάρξει ο Διαφωτισμός (πόσω μάλλον να φθάσει στην Ανατολή). Οι πιο πολλοί όμως στο τέλος έχαναν το κεφάλι τους. Και μόνον αν ήταν σκυμμένο έμενε στους ώμους τους - κι αυτό όχι πάντα. Αυτός ήταν ο «πολυπολιτισμός» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
΄Ομως, τι ήταν αυτό που έκανε την ειδοποιό διαφορά και οδήγησε το Γένος στις συνεχείς εξεγέρσεις, στους νεομάρτυρες, στον Πατροκοσμά, στον Κατσαντώνη, στον Ρήγα, στη Φιλική Εταιρεία κι όχι στην ειρηνική συνύπαρξη ή ακόμα και στην αφομοίωση απ’ τον κατακτητή; Και αν όλος αυτός ο τρόπος σχετίζεται με την αντιστασιακή ιδιοπροσωπία - ιδιοσυγκρασία, αν θέλετε - των Ελλήνων, πότε και πώς αυτή διαμορφώθηκε;
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017
Ανακοίνωση ΟΛΜΕ για εβδομάδα αγωνιστικής δράσης, μόνιμους διορισμούς, αναπληρωτές, εδική αγωγή
«(…) Η προτεινόμενη ρύθμιση καθίσταται αναγκαία ενόψει: α) Των ισχυόντων
και για τα σχολικά έτη 2017–2018 και 2018-2019 περιορισμών διορισμών/προσλήψεων
προσωπικού στο δημόσιο τομέα, οι οποίοι υπαγορεύονται και κατά την περίοδο αυτή
από εξαιρετικά σοβαρούς και επιτακτικούς δημοσιονομικούς λόγους.(…) Η
αναγκαιότητα θέσπισης της προτεινόμενης προσωρινής ρύθμισης ενισχύεται και από
το γεγονός ότι οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά
το ανωτέρω χρονικό διάστημα το διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια
και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βάσει των πάγιων ισχυουσών διατάξεων.»
ΑΘΗΝΑ (Προπύλαια), ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (Άγαλμα
Βενιζέλου) ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΡΑ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ
Με το παραπάνω κείμενο αιτιολογεί το υπουργείο
Παιδείας την τροπολογία που κατέθεσε για τις προσλήψεις αναπληρωτών
εκπαιδευτικών για τα σχολικά έτη 2017 – 2018 και 2018 – 2019. Από καιρό έχει
δηλώσει ο Υπουργός Παιδείας πως η προσδοκία 20.000 μονίμων διορισμών έλαβε
τέλος. Η Κυβέρνηση πάσχιζε – μάταια όμως – να αποκρύψει την ωμή πραγματικότητα.
Η πολιτική που εφαρμόζει υπαγορεύεται ευθέως από
το 3ο Μνημόνιο που υπέγραψε και βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία και
ευθυγράμμιση με τον ΟΟΣΑ, τον ΣΕΒ και την ΕΕ.
Οι μηδενικοί μόνιμοι διορισμοί, ο μειωμένος
αριθμός αναπληρωτών και η εργασιακή πίεση που υφίστανται έχει άμεσο αντίκτυπο
στα εργασιακά δικαιώματα των μονίμων. Εξορθολογισμός, ευελιξία, μόνιμος
μηχανισμός κινητικότητας μέσω των τεχνητών πλεονασμάτων είναι το εργασιακό
περιβάλλον για τους μόνιμους
εκπαιδευτικούς, με ταυτόχρονη χειροτέρευση της διοικητικής και παιδαγωγικής
λειτουργίας των σχολείων.
Σε αυτό το τοπίο, η καθημερινότητα των
αναπληρωτών γίνεται όλο και πιο ζοφερή. Οι μισθοί με το πλαφόν των 7 χρόνων, οι
(αναρρωτικές άδειες, κύησης, ανατροφής παιδιών, κανονικές) που στην πράξη η
χρήση τους σημαίνει απόλυση, χάσιμο μορίων στην προϋπηρεσία, ή χάσιμο
επιδόματος άδειας το καλοκαίρι, αποτελεί ένα μόνιμο μηχανισμό εκβιασμού και
ανασφάλειας των αναπληρωτών.
Η
ειδική αγωγή ξανά στο στόχαστρο!
Μετά την απαράδεκτη διάταξη του άρθρ. 48 του
Ν.4415/16 όπου για συμπλήρωση ωραρίου οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί χωρίς κανένα
προσόν μετακινούνται από την γενική εκπαίδευση προς την ειδική αγωγή, έρχεται
να αλλάξει το καθεστώς της μοριοδότησης
με Υπουργική Απόφαση ανατρέποντας τα δεδομένα για τους αναπληρωτές
εκπαιδευτικούς της Ειδικής Αγωγής.
Το υπουργείο Παιδείας προχωρά σε μια απαράδεκτη
και πρωτοφανή κίνηση πριμοδοτώντας κάθε είδους σεμινάρια έναντι των
πανεπιστημιακών σπουδών ανοίγοντας το δρόμο για τα ατομικά προσοντολόγια των
εκπαιδευτικών στην Α/βάθμια Εκπαίδευση!
Ο
αγώνας των εκπαιδευτικών, μονίμων και αναπληρωτών είναι κοινός!
Πρέπει
να είναι αποφασιστικός, ενιαίος και μαζικός ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης –
ΕΕ – ΔΝΤ.
Αγωνιζόμαστε
για:
ü Σταθερή
και μόνιμη δουλειά για όλους.
ü Μόνιμοι
μαζικοί διορισμοί τώρα, για να καλυφθούν
τα πραγματικά κενά.
ü Κατάργηση
του Νόμου 3848/10
ü Πλήρη
εργασιακά, ασφαλιστικά, συνδικαλιστικά δικαιώματα για όλους τους αναπληρωτές με
βάση το υπόμνημα της ΟΛΜΕ και πρόσληψή τους σε μία φάση από την αρχή της
χρονιάς. Κατάργηση του πλαφόν των 7 χρόνων μισθολογικής αναγνώρισης
ü Επαναφορά
του ωραρίου στα επίπεδα πριν το 2013.
ü 20
μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις, 10 στα εργαστήρια.
ü Πρόσθετη
Διδακτική Στήριξη και Ενισχυτική Διδασκαλία σε όλα τα σχολεία
ü Κάλυψη
των εκρηκτικών αναγκών σε υποδομές, εκπαιδευτικούς, ειδικό προσωπικό στην
Ειδική Αγωγή.
ü Όχι
στην κινητικότητα, στις υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και στις
ελαστικές σχέσεις εργασίας. Όχι στις αναθέσεις λάστιχο.
ü
Μείωση του διδακτικού ωραρίου σε μόνιμους και
αναπληρωτές με προβλήματα υγείας.
Για να δείτε την ανακοίνωση σε pdf πατήστε ΕΔΩ
Τριάντα χρόνια από την ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου 1987
Τριάντα χρόνια πριν: “Η στρατιωτική ετοιμότητα της χώρας μας είναι ικανή αυτή τη στιγμή να δώσει πολύ σκληρό μάθημα εάν επρόκειτο πράγματι να προχωρήσουν σε επιθετικές ενέργειες οι γείτονες”. Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Μάρτιο του 1987, δίνοντας το προσωπικό του στίγμα και ξεκαθαρίζοντας μέχρι που μπορεί να φτάσει η Ελλάδα αν απειληθεί από την Τουρκία.
Στις 28 Μαρτίου του 1987, στις 6.30 το πρωί έληξε άλλο ένα θερμό επεισόδιο Ελλάδας – Τουρκίας. Ήταν μια ακόμη μέρα - σταθμός όχι μόνο γιατί φτάσαμε σε απόσταση αναπνοής από μια πολεμική σύρραξη με τους γείτονες, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η Ελλάδα και προσωπικά ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου την κρίση. Τον σχεδιασμό σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο που κατάφερε η Ελλάδα να πετύχει την ώρα μάλιστα που οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής έπαιζαν το δικό τους “παιχνίδι” εις βάρος της χώρας μας.
Πώς έζησε εκείνα τα γεγονότα ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής, ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ πτέραρχος Νίκος Κουρής γράφει στο βιβλίο του “Αιγαίο: Η μακροχρόνια διαμάχη και ο ρόλος των Αμερικανών”.
Όλες οι αποχρώσεις πείθουν ότι την εποχή εκείνη υπήρχε πολιτική κατεύθυνση από την Ουάσιγκτον να υπονομευτεί και να ανατραπεί ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η εφημερίδα Νew York Times αρθρογραφεί υπό τον τίτλο: “Έναν νέο ηγέτη χρειάζεται η Ελλάδα”.
Στην Ελλάδα, εκείνη την περίοδο, έχει κινητοποιηθεί ο μηχανισμός χειρισμού κρίσεων. Υπάρχει η συνεχής ροή πληροφοριών μεταξύ υπουργείου Άμυνας, Εξωτερικών και ΕΥΠ. Στις 20 Μαρτίου 1987, ο Α/ΓΕΕΘΑ κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού τον επισκέπτεται και τον ενημερώνει για τη στρατιωτική κατάσταση.
Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας μεταβαίνει εσπευσμένα στη Σόφια και επιδίδει προσωπική επιστολή του Ανδρέα Παπανδρέου στον Πρόεδρο Τοντόρ Ζίβκοφ της Βουλγαρίας.
Οι κινήσεις όμως στη σκακιέρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν έχουν τελειώσει. Αφού εξασφάλισε ότι μια χώρα του ΝΑΤΟ να έχει προχωρήσει σε συμφωνία με μια χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας, το ίδιο βράδυ της θετικής απάντησης της Βουλγαρίας, η Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι αναστέλλει τη λειτουργία της Αμερικανικής Βάσης στη Νέα Μάκρη.
Σύμφωνα με τον Πτέραρχο Νίκο Κουρή: “Στις 28 Μαρτίου προσέρχεται στο ΕΘΚΕΠΙΧ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκης και ενημερώνεται για τη στρατιωτική κατάσταση, παρουσία των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης”. Στην Ελλάδα όλα είναι έτοιμα, ενώ και η εντολή που δόθηκε στον διοικητή Αντιτορπιλικών Γρ. Δεμέστιχα που είχε αναλάβει να είναι η “σκιά” του ΣΙΣΜΙΚ ήταν: “Ρίξε πρώτος!”.
Σύμφωνα με όσα έχει αναφέρει σε τηλεοπτικές του συνεντεύξεις ο Ναύαρχος Λ. Βασιλικόπουλος, “κατόπιν εντολών έστειλα στον Αμερικανό διοικητή της Νέας Μάκρης τον Μ. Ζαλοκώστα και του είπε ‘σταματάς’. O Αμερικανός κάλεσε τη βάση του και του είπαν πως πράγματι παύει η λειτουργία της”, ενώ συμπλήρωσε: “Ο Ανδρέας Παπανδρέου μας είχε κάνει ξεκάθαρο πως αν το ΣΙΣΜΙΚ επιχειρήσει έρευνα στην υφαλοκρηπίδα, να εμποδιστεί με ή χωρίς τη χρήση βίας”.
Οι γείτονες εν τω μεταξύ και παρά την υπέρ τους κινητικότητα από πλευράς Αμερικανών και ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων αξιολογούν τα δεδομένα, την αποφασιστικότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του τόπου, την ομοψυχία του λαού και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες επιτυχίας μιας επιθετικής ενέργειας είναι μηδαμινές.
Η πρώτη δήλωση ήρθε από τον πρόεδρο της Τουρκίας ο οποίος υπόσχεται ότι θα πράξει καθετί δυνατό να αποφύγει ο τουρκικός λαός νέες περιπέτειες, ενώ και ο πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ δήλωσε: "Δεν υπάρχει λόγος να κλιμακώσουμε την ένταση".
Στην κρίση του Μάρτη του 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε να συνδυάσει με μοναδικό τρόπο τη διπλωματία και την ετοιμότητα που επέδειξαν οι Ένοπλες Δυνάμεις του τόπου. Σχεδίασε ένα - ένα τα βήματα, ώστε να αντιμετωπίσει ακόμη και το χειρότερο σενάριο, με τον Πτέραρχο Νίκο Κουρή να θυμάται: “Χειρίστηκε την κρίση με αποφασιστικότητα, ψυχραιμία και πολιτική διορατικότητα, δεν βασίστηκε στη βοήθεια των ξένων αλλά στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού μας και την εθνική ομοψυχία. Στην κρίση του Μάρτη του 1987 βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και για πρώτη φορά μετά την τραγωδία της Κύπρου ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε εθνικά υπερήφανος”.
Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017
Εθνική επέτειος (1) / Απόψεις
Τα τελευταία χρόνια η επέτειος της Επανάστασης του 1821 γιορτάζεται με κάποιες δυσκολίες. Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες: από τη μία ο κομφορμισμός στο τελετουργικό της εορτής, σχολικό ή άλλο, καθώς επίσης και η ταρίχευση της προσέγγισης στο νόημα της επανάστασης,
κι από την άλλη η πολλαπλή αμφισβήτηση της ταυτότητας και της καταγωγής του 1821.
Κι έτσι, ο μεν σχολαστικός λόγος για την εθνεγερσία αποχυμώνει την ουσία της, ο δε υπερασπιστικός λόγος -όπως τώρα και ο δικός μου- χάνει συχνά την πανηγυρική αύρα των γεγονότων, αυτήν που εννοούσε ο ποιητής όταν μας καλούσε να «μεθύσουμε με το αθάνατο κρασί του ’21».
Σήμερα που η Ελλάδα χειμάζεται, η μέθη αυτή θα μπορούσε να είναι εθνεγερτική, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο έχει εκ προοιμίου -εδώ και πολλά χρόνια- κατασυκοφαντηθεί.
Πίσω από την πολιτική υποταγή της Ελλάδας βρίσκεται η πολιτισμική αποδόμηση. Προϋπόθεση για την αιχμαλωσία του λαού είναι η αποκοπή του από τη λαϊκή παράδοση, την κληρονομιά και τη μνήμη του, ο απορφανισμός του από τους ήρωες και τους αγίους του, τα φυλαχτά του, το σθένος και την έμπνευσή του.
Ο «εκσυγχρονισμός» στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, ήταν η επανακατασκευή του ανθρώπου-ραγιά.
Και το κύριο καθήκον των «εκσυγχρονιστών», στο πλαίσιο της ομογενοποιημένης σκέψης που στηρίζει την παγκοσμιοποίηση, ήταν και είναι να τρομοκρατήσουν ιδεολογικώς την κοινωνία διαλύοντας την πολιτική και πολιτιστική ταυτότητα, το αίσθημα του συνανήκειν, το εθνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγεται η ταξική πάλη, ώστε οι εργαζόμενοι να βρεθούν εν κενώ, οι κατακτήσεις τους να εξαερωθούν και οι όποιες διεκδικήσεις τους για το μέλλον να φαίνονται αδιανόητες.
Οι «εκσυγχρονιστές», δεξιοί και αριστεροί, οι ενσωματωμένοι σοσιαλδημοκράτες, οι νεοφιλελεύθεροι, υπήκοοι, σμπίροι, κουίσλιγκ και τοποτηρητές των αφεντικών τους, είναι οι νέοι γενίτσαροι που καθηλώνουν τον λαό στη θέση του ραγιά. Ο λαός -οι εργαζόμενοι- έπρεπε να πεισθεί για τη θέση του στον νέο (σε συνθήκες προτεκτοράτου) τρόπο παραγωγής, να αισθάνεται ένοχος, να αισθάνεται φταίχτης για τη φτώχεια του. Και προς τούτο αναδύθηκαν οι παραλογισμοί του στυλ «μαζί τα φάγαμε» και οι ανηθικότητες του στυλ «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Φθάσαμε στο γκροτέσκ ο λαός να κατηγορείται για λαϊκισμό.
Ο λαός δεν μπορεί να είναι λαϊκιστής, δεν μπορεί να είναι δημαγωγός του εαυτού του. Ομως η επιστράτευση της βλακείας και της αμορφωσιάς από την άρχουσα τάξη παραλύει κάθε αντίσταση της σκέψης, όταν παίρνει τη μορφή ολοκληρωτικής προπαγάνδας που περνάει μέσα από τα ΜΜΕ, τα ΑΕΙ και τα περισσότερα από τα πολιτικά κόμματα.
Η βλακεία είναι ανίκητη. Και ο λόγος της βλακείας, όπως άλλωστε και το ψέμα, όσο πιο τερατώδης είναι, τόσο πιο πιστευτός γίνεται - όπως έλεγε για την κατασκευή της πραγματικότητας ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς. Η γέννηση της τερατολογίας και η διασπορά της σε μαζική κλίμακα, όπως οι εθνικοσοσιαλιστές πρώτοι κατόρθωσαν, ταλανίζει και την εποχή μας. Γιατί;
Διότι η άρχουσα τάξη είναι αφιλοσόφητη. Ηλίθια. Εκτός από την αρπαγή του πλούτου, βλέπει μόνον την αρπαγή του πλούτου. Αυτή η τόσον ισχυρή βλακεία για να διαιωνίζει τον εαυτόν της, πρέπει να αποβλακώνει τον λαό. Το φαινόμενο αυτό στην εποχή μας έχει πάρει οργουελικές διαστάσεις και ενισχυμένο από την υπερτεχνολογία τείνει σε καφκικό εφιάλτη.
Το ισχυρότερο εργαλείο για όλα αυτά είναι η χρήση της γλώσσας με τρόπο που να τσακίζει μυαλά, ψυχές, χαρακτήρες, συλλογικότητες, πρόσωπα και βεβαίως την ιστορία. Τη μνήμη. Την αλήθεια - το αντίδοτο της λήθης.
Ο εν λήθη άνθρωπος περιπίπτει σε πολιτικό λήθαργο, γίνεται ανδράποδο, αναλώσιμος, απασχολήσιμος, υποαπασχολούμενος, χαμηλόμισθος, έμφοβος, ραγιάς.
Προς τούτο τη γλώσσα στον δημόσιο λόγο κατακλύζουν παρενδύσεις των εννοιών και ευφημισμοί. Η σκλαβιά, λόγου χάριν, ονομάζεται ελεύθερη αγορά, η αλήθεια άνευ της αποδείξεώς της, αλήθεια του άλλου, η αποκολοκύνθωση αυτοπροσδιορισμός και πάει λέγοντας.
Η συσσώρευση όμως αυτής της χρήσιμης βλακείας σε επίπεδο υψηλής τηλεθέασης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την τυραννίδα των τερατολογιών που αποδομούν τις κοινωνικές αντιστάσεις. Η μετατροπή του πολίτη σε α-πόλιδα, σε απάτριδα, σε νομάδα ή κολίγο, είναι ύψιστη προτεραιότητα των αστικών τάξεων που δεν έχουν πατρίδα και νέμονται τον πλούτο των εθνών. ΄Ετσι ο πατριωτισμός δεξιών και αριστερών συκοφαντείται ως εθνικισμός, ενώ ο διεθνισμός των εργατικών τάξεων γίνεται η χλεύη της γκλαμουριάς του κοσμοπολιτισμού των νεόπλουτων.
Ιδιαιτέρως για την Αριστερά, η αποκοπή της από την πατριωτική της διάσταση -εκείνη που την οδήγησε στο έπος του ΕΑΜ ή στην αντοχή της στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όπως οι κομμουνιστές της ΕΣΣΔ ονόμασαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αναλόγως έδρασαν- η αποκοπή λοιπόν της Αριστεράς από τη γη της και η μετατροπή της σε έναν ηττημένο, μετέωρον Ανταίο, ήταν υψίστης σημασίας καθήκον, απ’ αυτά όμως που μόνον εξωμότες μπορούν να φέρουν εις πέρας, δηλαδή αριστεροί που ενσωματώνονται στο Πραιτώριο.
Ετσι για τον κ. Μπαλτά και όχι μόνον, η Επανάσταση του 1821 «γέννησε το ελληνικό έθνος»!! Τώρα, ποιος έκανε την επανάσταση αν όχι το ελληνικό έθνος, είναι ένα ερώτημα που θα θέσουν οι Πετσενέγκοι στα πρώτα UFO που θα μας κάνουν τη χάρη να εμφανισθούν στον πλανήτη.
Τέτοιες τερατολογίες όπως αυτή του Μπαλτά, όπως η θεωρία της ασυνέχειας του ελληνικού έθνους, τοποθετούν στη θέση της λογικής και της επιστήμης τη βλακεία και συνεπώς τείνουν να γίνουν απροσμάχητες.
Συνεχίζεται .....
Κυριακή 26 Μαρτίου 2017
Πρόσκληση της ΕΛΜΕ Ν. Βοιωτίας σε προβολή ντοκιμαντέρ
Η ΕΛΜΕ Ν. Βοιωτίας, ο Σύλλογος
Εκπαιδευτικών Π.Ε. Λιβαδειάς και το Εργατικό Κέντρο Λιβαδειάς σας καλούν
στην προβολή του ντοκιμαντέρ
«This is not a coup – Αυτό δεν είναι Πραξικόπημα»
του Άρη Χατζηστεφάνου,
την Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017 και ώρα 18:00
στο Σινέ ΦΙΛΙΠΠΟΣ, στη Λιβαδειά.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το δημιουργό του ντοκιμαντέρ,
δημοσιογράφο Άρη Χατζηστεφάνου
Είσοδος Ελεύθερη
Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ:
Ο δημιουργός των ντοκιμαντέρ «Debtocracy» και
«Catastroika», ο δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου στο «This is Not a
Coup», παρακολουθεί τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις σε Ελλάδα και
Ευρώπη, παρουσιάζει τις "παρεμβάσεις του συστήματος" ... μπροστά
αλλά και πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Το ντοκιμαντέρ δεν χαρίζει λύσεις,
αλλά προσφέρει πληροφορίες και θέτει προβληματισμούς προς συζήτηση.Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΘΕΙΑΚΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΑΤΖΟΥΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017
Έρχεται η θερινή ώρα ...
Η θερινή ώρα τίθεται σε ισχύ τα ξημερώματα της Κυριακής 26 Μαρτίου, όπως κάθε τελευταία Κυριακή του Μαρτίου. Μια ώρα μπροστά γυρίζουν τα ρολόγια και στις 3 τα ξημερώματα θα δείξουν 4.
“H μάχη στο Βαλτέτσι”
Το Βαλτέτσι είναι ένα μικρό χωριό σε υψόμετρο 1.000μ, 12χλμ νοτιοδυτικά της Τρίπολης. Την άνοιξη του 1821, (24/4) και (12-13/5), έγινε στο Βαλτέτσι μια διπλή μάχη, από τις σημαντικότερες μάχες της Ελληνικής Επανάστασης και έληξε με θριαμβευτική νίκη των “ατάκτων” ελληνικών δυνάμεων υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Η νίκη στο Βαλτέτσι συνέβαλε καθοριστικά στην πτώση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), καθώς από τη μια πλευρά αναπτέρωσε το ηθικό των επαναστατών και από την άλλη προκάλεσε σοβαρές απώλειες στη τουρκική στρατιωτική δύναμη της Πελοποννήσου. Για την ιδιαίτερη αξία της μάχης αυτής στον Αγώνα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει στα Απομνημονεύματά του, μεταξύ άλλων, ότι: “πρέπει να νηστεύσωμεν όλοι διά δοξολογίαν εκείνης της ημέρας και να δοξάζεται αιώνας αιώνων, έως ου στέκει το έθνος, διατί ήτον η ελευθερία της πατρίδος”.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)