ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Εκπαιδευτικών Δ.Ε.Βοιωτίας

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Αύριο Δευτέρα 30 Μάρτη, ώρα 13.00΄, η εξόδιος ακολουθία για τη Φωφώ στον Ορχομενό (Ι.Ν. Παναγίας Σκριπούς)

1:14 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Αύριο Δευτέρα 30 Μάρτη, ώρα 13.00΄,

η εξόδιος ακολουθία για τη Φωφώ στον Ορχομενό

(Ι.Ν. Παναγίας Σκριπούς)

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Καλό σου ταξίδι ...

2:22 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

"Έφυγε" η συναδέλφισσα - φιλόλογος του 1ου Γυμνασίου Ορχομενού Φωφώ Μέττα, σήμερα το πρωΐ μετά από σύντομη νοσηλεία στο Nοσοκομείο Ευαγγελισμός στην Αθήνα. Η Φωφώ ως άνθρωπος και ως εκπαιδευτικός επέδειξε ήθος και προσφορά, υπήρξε για πολλά έτη ενεργό μέλος της ΕΛΜΕ Βοιωτίας με συμμετοχή στους κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες για το Δημόσιο Σχολείο.

Στην οικογένειά της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.

Για την εξόδιο ακολουθία θα ακολουθήσει νέα ανακοίνωση.

Από την Ενωτική Κίνηση

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Προγραμματισμός εξετάσεων Β επιπέδου ΤΠΕ

9:16 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Γίνεται γνωστό στους εκπαιδευτικούς που έχουν συμμετάσχει στα προγράμματα επιμόρφωσης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. και επιθυμούν να πιστοποιηθούν, ότι σύμφωνα με τον τρέχοντα προγραμματισμό, οι εξετάσεις πιστοποίησης προβλέπεται να διεξαχθούν στο διάστημα Μαΐου – Ιουνίου 2015 (Σαββατοκύριακα), σε Κέντρα Πιστοποίησης (ΚΕΠΙΣ) σε όλη τη χώρα.

Οι δοκιμασίες πιστοποίησης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. θα βασιστούν στη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε και στις προηγούμενες περιόδους πιστοποίησης, δηλαδή on line εξέταση, η οποία περιλαμβάνει αυτοματοποιημένο (τεστ ερωτήσεων) και μη αυτοματοποιημένο μέρος (ανάπτυξη πλήρους θέματος σχετικού με την εκπόνηση ενός σχεδίου μαθήματος και τον χειρισμό αυτού του σχεδίου στην τάξη). Στην «Πύλη Ενημέρωσης» της Πράξης (ΕΔΩ) διατίθενται δείγματα θεμάτων.

Δικαίωμα συμμετοχής στις εξετάσεις πιστοποίησης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. έχουν οι εκπαιδευτικοί που έχουν παρακολουθήσει και ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα επιμόρφωσης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. (παραδοσιακού μοντέλου ή μεικτού μοντέλου επιμόρφωσης). Αναφορικά με τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στα προγράμματα επιμόρφωσης της παρούσας Πράξης «Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών για την Αξιοποίηση και Εφαρμογή των ΤΠΕ στη Διδακτική Πράξη» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» του ΕΣΠΑ (2007-2013), που υλοποιείται με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και του Ελληνικού Δημοσίου, υπενθυμίζεται ότι προϋπόθεση συμμετοχής τους στην πιστοποίηση, αποτελεί η συμμετοχή τους στις δράσεις «εφαρμογής στην τάξη» και η παρουσία τους στο 90% τουλάχιστον των επιμορφωτικών συνεδριών και υποστηρικτικών συναντήσεων. Επίσης, για τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στα προγράμματα της 1ης περιόδου εφαρμογής του μεικτού μοντέλου επιμόρφωσης, επιπρόσθετη προϋπόθεση αποτελεί η συμμετοχή τους στις ασύγχρονες δράσεις του προγράμματος (εκπόνηση ασύγχρονων δραστηριοτήτων και εργασιών).

Η επιτυχής συμμετοχή στις παραπάνω δράσεις διαπιστώνεται από τα στοιχεία που κατατίθενται στο Πληροφοριακό σύστημα (MIS) της Πράξης (Φόρμες 3 και 4 για την «εφαρμογή στην τάξη» και Φόρμες 5, 6, και 7 για τις ασύγχρονες δράσεις του μεικτού μοντέλου επιμόρφωσης). Συνεπώς, παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι επιμορφούμενοι και επιμορφωτές να καλύψουν τυχόν εκκρεμότητες συμπλήρωσης των στοιχείων που τους αφορούν (επιμορφούμενοι: Φόρμες 3 και 6, επιμορφωτές: Φόρμες 4, 5 και 7, πρόσβαση με χρήση των προσωπικών κωδικών πρόσβασης, http://b-epipedo2.cti.gr/mis --> επιλογή: "Διαχείριση Φορμών"), προκειμένου να δοθεί στους δικαιούχους εκπαιδευτικούς η δυνατότητα υποβολής αίτησης συμμετοχής στις δοκιμασίες πιστοποίησης, μόλις ανακοινωθούν τα διαθέσιμα προγράμματα (εντός του Απριλίου).

Περισσότερες πληροφορίες και οδηγίες σχετικά με τη συμπλήρωση των φορμών μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.

Νεώτερα στοιχεία, όπως οι ακριβείς ημερομηνίες διεξαγωγής των εξετάσεων, καθώς και λεπτομέρειες σχετικά με τη διεξαγωγή τους, θα δημοσιεύονται στην παρούσα «Πύλη Ενημέρωσης και Συνεργασίας Β’ Επιπέδου», στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://b-epipedo2.cti.gr,

την οποία οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να επισκέπτονται συχνά για την έγκαιρη ενημέρωσή τους και για να υποβάλουν τυχόν ερωτήματα στην υπηρεσία Help Desk, ΕΔΩ.

Κοινό υπόμνημα ΔΟΕ-ΟΛΜΕ προς το Υπ. Παιδείας για τις συνταξιοδοτήσεις των εκπαιδευτικών

10:47 π.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Τα Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και της Ο.Λ.Μ.Ε. επανέρχονται για το ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα του δικαιώματος των εκπαιδευτικών να επιλέγουν το χρόνο που θα υποβάλλουν αίτηση για συνταξιοδότηση. Υπογραμμίζουμε ότι οι εκπαιδευτικοί των δύο βαθμίδων είναι οι μοναδικοί κλάδοι μονίμων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμούν. Το καθεστώς αυτό της ανισοτιμίας μέσα στο Δημόσιο, έρχεται σε πλήρη αντίθεση ακόμα και με τα θεμελιώδη, συνταγματικά κατοχυρωμένα, δικαιώματα της ισονομίας και της ισοτιμίας όλων των δημοσίων υπαλλήλων.

Επίσης, σύμφωνα με το Ν.4186/13, το διάστημα υποβολής αίτησης παραίτησης περιορίστηκε ακόμα περισσότερο στο πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου κάθε έτους ενώ η λύση της υπαλληλικής σχέσης ορίζεται στις 30/6, γεγονός που στερεί από πολλούς συναδέλφους ώριμα συνταξιοδοτικά δικαίωματα τα οποία διατηρούσαν με το προηγούμενο καθεστώς.

Θεωρούμε αναγκαίο να παρθούν άμεσα όλες εκείνες οι πρωτοβουλίες και τα μέτρα από τη μεριά της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ώστε να αρθούν αυτές οι αδικίες και οι ανισότητες σε βάρος των εκπαιδευτικών των δύο βαθμίδων.

Τα Δ.Σ. των Δ.Ο.Ε. και Ο.Λ.Μ.Ε. ζητούν να δίνεται, τουλάχιστον, η δυνατότητα περισσότερες φορές μέσα στο χρόνο στους εκπαιδευτικούς το δικαίωμα για συνταξιοδότηση.

Προτείνουμε συγκεκριμένα:

Όσοι παραιτούνται το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου (για να υπολογίζονται τα κενά) να γίνεται λύση της υπαλληλικής τους σχέσης την 31η Αυγούστου και όχι την 1η Ιουλίου. Αυτό διευκολύνει τους εκπαιδευτικούς στη συμπλήρωση των αντίστοιχων χρόνων συνταξιοδότησης, γιατί οι εκπαιδευτικοί διορίζονται το Σεπτέμβρη.
Να δίνεται, επιπλέον, η δυνατότητα στο τέλος των τριμήνων (Α΄ και Β΄ ) ή του τετραμήνου στα Λύκεια, να υποβάλλονται παραιτήσεις των εκπαιδευτικών για συνταξιοδότηση, με την υποχρέωση να έχουν προειδοποιήσει δεσμευτικά τρεις μήνες πριν την υπηρεσία, ώστε να προγραμματίζεται η ανάλογη αναπλήρωση.

Πιστεύουμε πως η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας θα υιοθετήσει τις προτάσεις μας, στην κατεύθυνση της άρσης των αδικιών και την εξάλειψη των φαινομένων της άνισης μεταχείρισης των εκπαιδευτικών σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα.

Για να δείτε το αρχείο σε pdf … εδώ

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

« Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή »

9:26 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για μελέτη στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 ή την προετοιμασία αυτής, στο Γιώργο Καραμπελιά για το βιβλίο του «Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή “Κόψε το ρόδο πριν μαραθεί’’» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2011).

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία τολμούν να διανοούνται και να προετοιμάζουν μια νέα ανεξάρτητη πολιτειακή τάξη.
Και επειδή κλείνει μια περίοδο και ανοίγει μία νέα, συνιστά, την εμβληματικότερη μορφή της νεώτερης ελληνικής ιδεολογίας, εξ αιτίας ακριβώς της μοναδικής του συνθετικότητας: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης και αρχαιογνωσίας, εκδότης υπέροχων χαρτών, χρησμολογικών κειμένων και βιβλίων στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού “προγράμματος”, ποιητής -λόγιος και λαϊκός-, τραγουδιστής και μουσικός, προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους. Η μορφή του άστραψε για λίγο καιρό και άφησε έκθαμβους τους συγχρόνους του – και φαίνεται πως τύφλωσε πολλούς από τους τοτινούς καθώς και τους σύγχρονους λογίους μας.
Ο Ρήγας προσωποποιούσε τη σύνθεση και την άρση της αντίθεσης ανάμεσα στα ρεύματα που διαπερνούν τον σύγχρονο ελληνισμό: σκέψη και δράση, συναίσθημα και ορθός λόγος, Ανατολή και Δύση, αρχαιότητα και Βυζάντιο, νεωτερικότητα και παράδοση, λόγιο και λαϊκό στοιχείο. Ο Ρήγας ήταν η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, της διαρκώς ανολοκλήρωτης ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και πάντα επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά: διότι βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα, να απαντήσουμε θετικά στον “καημό της ρωμιοσύνης”, στον καημό των λαών της Βαλκανικής.
Ο Ρήγας υπήρξε η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, του διαρκούς ανολοκλήρωτου της ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και διαρκώς επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά, γι’ αυτό και αντικείμενο διαμάχης, διότι, ακόμα και σήμερα -ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε-, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα.
Γι’ αυτό και παραμένει αξεπέραστος, το εμβληματικό και ταυτόχρονα ανολοκλήρωτο πρόταγμα του νεώτερου ελληνισμού. Γι’ αυτό και επιστρέφουμε διαρκώς σε αυτόν, γι’ αυτό μας γοητεύει με έναν συχνά δυσεξήγητο τρόπο η φυσιογνωμία του, διότι αποτελεί το πρόσωπο -διαχρονικό και, στις μέρες μας, τραγικό- του ελληνισμού: Έλληνας, Βαλκάνιος, οικουμενικός.

Επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων

Η σιωπή για το 1821 ...

9:23 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Ένα μάλλον πρωτοφανές στοιχείο χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση σήμερα: η πλήρης σχεδόν σιωπή για το 1821 και η κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα Ιστορίας της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος, που μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν φυσικά υποχρεωτικό. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, πως μετά την αποχώρηση του καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, δεν εξελέγη κανένας καθηγητής, εξειδικευμένος στην επανάσταση του 1821. Η θέση έμεινε- και μένει- κενή.

Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Και έτσι το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας αγνοεί το 21 και έχει μεταφέρει το μάθημα αυτό στον χώρο των επιλεγόμενων μαθημάτων, μαζί με άλλα πολλά.
Το μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί, ενώ στο Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα που αναφέρονται σε κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας. Το μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα Πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου, όπου δεν προσφέρεται καν.

Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα ιστορίας, αλλά για την κορυφαία ιστορική στιγμή του Νεώτερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και στο Πάντειο η Αλβανική! Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στο Χάρβαρντ και στην Σορβόνη και να μην διδάσκεται τη γαλλική ή την αμερικανική επανάσταση, αλλά μόνον την ιστορία της Γερμανίας και της Ρωσίας! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επί παραδείγματι, μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για την διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά την Ελληνική Επανάσταση. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το 21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Είναι σαν να ντρεπόμαστε οι νεοέλληνες για την επανάσταση των προγόνων μας εναντίον του Σουλτάνου.
Γιατί λοιπόν η σιωπή του 21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου ελληνισμού και κυρίως για την μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση. Πλησιάζοντας όμως στα 200 χρόνια από την Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο, θα πρέπει να επαναφέρουμε το 21 στη θέση που του αρμόζει.

Η ελληνική ιστοριογραφία το είχε διατυπώσει, από τον 19ο αιώνα ήδη, με εξαιρετική διαύγεια: η ελληνική επανάσταση δεν ήταν έργο κάποιων λογίων, αγροτών ή εμπόρων, δεν ήταν προϊόν ξένης επέμβασης, ήταν έργο ελλήνων, των αρματολών, των επισκόπων, των εμπόρων, των λογίων, των προεστών, αυτών που μπήκαν «εις το μυστικόν της πατρίδος», που έλεγε και ο Μακρυγιάννης.
Ωστόσο η ελληνική επανάσταση παρουσιάστηκε τις τελευταίες 4 δεκαετίες- κάτω από την επίδραση του δημαρικού σχήματος περί νεοελληνικού διαφωτισμού- ως αποκλειστικό προϊόν της ίδρυσης σχολείων στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, της εμπορικής ανάπτυξης του 18ου αιώνα και της επίδρασης των ευρωπαϊκών Φώτων. Ουσιαστικά η ελληνική επανάσταση αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε μια ετερόφωτη πραγματικότητα, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και αυτό είναι μια ερμηνεία μονομερής και εσφαλμένη.

Αν κάποιος ανατρέξει στα έργα της τρέχουσας ελληνικής ιστοριογραφίας θα σχηματίσει την εντύπωση ότι στην Καλαμάτα δεν μπήκαν ένοπλοι, δεν μπήκε ο Πετρόμπεης με τον Κολοκοτρώνη, αλλά ο Συγγρός ή ο Σίνας από τη Βιέννη. Και θα υποθέσει βασίμως, ότι δεν συνεδρίασαν οι οπλαρχηγοί, οι πρόκριτοι και οι επίσκοποι στη σύσκεψη της Βοστίτσας, όπου αποφασίστηκε η εξέγερση, αλλά οι λόγιοι του λεγόμενου Νεοελληνικού Διαφωτισμού!
Είναι μάλλον άχαρο βεβαίως να επανέρχεται κανείς σε πασίγνωστα γεγονότα. Αλλά δεν είναι επιτρεπτό να συνεχίζεται η σιωπή για το 21. Υπό την έννοια αυτή το ενδιαφέρον του ίδιου του πρωθυπουργού για την επέτειο της ελληνικής επανάστασης και η ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι θετικό σημάδι και οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν από κάποιους εντελώς άκομψα είναι ανεξήγητες.
Για τις αντιδράσεις αυτές ισχύει πάντα η κινέζικη παροιμία: «τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί».

Γράφει ο συγγραφέας Απόστολος Διαμαντής

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Κείμενο - απάντηση στην επιστολή του Υπουργού Παιδείας για την επέτειο της 25ης Μαρτίου

5:19 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Ο νέος υπουργός Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, εξέδωσε μια ανακοίνωση προς τους καθηγητές των σχολείων, ενόψει της επετείου της 25ης Μαρτίου. Φοβούμενος μήπως η επέτειος φέρει «πλήξη» στους μαθητές, επεχείρησε να της προσδώσει ένα νέο νόημα. Και κατέληξε… στον Θάνο Βερέμη και τη θλιβερή σειρά «1821: η γέννηση ενός έθνους» του Σκάι… Ο κύριος Μπαλτάς προσπάθησε να διασκεδάσει την πλήξη των μαθητών υποστηρίζοντας ότι η ελληνική Επανάσταση υπήρξε… ένα «τέκνο του Διαφωτισμού», ότι ζήτησε ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία, ότι ήρθε σε ρήξη με την αυτοκρατορική και θεολογική τάξη του Μεσαίωνα (την «καθαγιασμένη καθεστηκυία τάξη»), ότι ο στόχος της ήταν, όχι βέβαια η εθνική απελευθέρωση αλλά η πολιτειακή αλλαγή… Να φύγει ο Σουλτάνος, δηλαδή, για να κυβερνήσει ο… «κυρίαρχος λαός»…
Κλασικός αστικός φιλελευθερισμός, λοιπόν, πασπαλισμένος με ολίγον πολυπολιτισμό και ανεκτικότητα (ως απαραίτητα, πλέον, συμπληρώματα του πρώτου). Είναι λογικό, πως, θέτοντας το ’21 σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το μοναδικό παράλληλο γεγονός που θα μπορούσε να σκεφτεί ο κύριος Μπαλτάς ήταν η αμερικανική Επανάσταση. Το ίδιο, δηλαδή, που συνέβη και με τον κύριο Βερέμη, ο οποίος εμπνεύστηκε τη σειρά του Σκάι από την «αμφιλεγόμενη» αμερικανική ταινία «Birth of a nation»…
Υποθέτουμε πως ο κύριος Αριστείδης βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Είτε να εκφράσει ανοιχτά τις απόψεις των ιδεολογικών «συντρόφων» του και να καταγγείλει το ’21 ως μία επίθεση αιμοσταγών καθυστερημένων τσομπάνων ενάντια στην ανεκτική πολυπολιτισμική οθωμανική Αυτοκρατορία (κάτι το απαγορευτικό, καθότι είναι πλέον κυβέρνηση), είτε να μιλήσει για το πραγματικό ’21 του λαού: το ’21 της κλεφτουριάς, του Ρήγα και του Υψηλάντη, του κλήρου, το ’21 των δημοτικών τραγουδιών και των θρήνων της Άλωσης (επίσης απαγορευτικό, καθότι είναι ύποπτο κρυπτοεθνικισμού). Το ’21 που συνέχιζε την επανάσταση του Διονύσιου Σκυλόσοφου, το 1610, τα Ορλωφικά, το 1770, τον Λάμπρο Κατσώνη, το 1792, την κλεφτουριά και τους Σουλιώτες, τους οποίους βέβαια δεν τολμά καν να αναφέρει για να μη δυσαρεστήσει τη φίλη του, κυρία Ψιμούλη (αυτή που θεωρούσε τις Σουλιώτισες συνωστισμένες στο Ζάλογγο). Μπροστά σε αυτό το τρομακτικό ιδεολογικό δίλημμα, προτίμησε το ασφαλές λιμάνι του φιλελεύθερου αστικού καθωσπρεπισμού. Διαφωτισμός, ευρωπαϊσμός, δημοκρατία, ανεκτικότητα. Ρίχνει και τη φράση «we the people» και καθαρίσαμε. Θα μπορούσε να κλείσει το κείμενό του με την ατάκα του Θάνου Βερέμη: «Το ’21 ήταν ένα εκσυγχρονιστικό γεγονός», ώστε να καταστήσει πιο ξεκάθαρες τις πολιτικές συνεπαγωγές της ανακοίνωσής του.
Και όμως, οι άνθρωποι που τότε ήρθαν σε επαφή με τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, όπως ο Ρήγας, τον οποίο αναφέρει, δεν έμειναν απλοί αντιγραφείς των ιδεολογικών ρευμάτων της Ευρώπης αλλά επιχείρησαν να τα συνθέσουν με την ελληνική παράδοση. Δεν έδωσαν στην Επανάσταση μόνο κοινωνικό ή μόνο εθνικό περιεχόμενο, αλλά και τα δύο ταυτόχρονα. Δεν περίμεναν να διώξουν τον Σουλτάνο για «να γίνουν λαός». Ήταν ήδη λαός και έθνος από τα χρόνια του Βυζαντίου και στις κοινότητες της Τουρκοκρατίας. Το ελληνικό έθνος δεν γεννήθηκε το 1821, όπως μας λέει ο κύριος Αριστείδης σε μια κυριολεκτικώς σκανδαλώδη συνηγορία του με το εθνομηδενιστικό ρεύμα. Διαβάζουμε στην εγκύκλιο του: «Όπως και με το πρώτο Σύνταγμα της Αμερικής, έτσι και τώρα, με το πρώτο σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας, ένας λαός ή ένα έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του» (sic!).
Έτσι λοιπόν, το ελληνικό έθνος εγκαινιάζει την ύπαρξή του με την επανάσταση! Αυτά τα ακραία εθνομηδενιστικά μας προτείνει ο υπουργός Παιδείας «και θρησκευμάτων», κύριος Μπαλτάς.
Επί πλέον, αν ήθελε να αποφύγει «εθνικολαϊκές», όπως τις λένε οι φιλελεύθεροι, αναφορές στο 1821 και να αναφερθεί στη «διεθνιστική» του διάσταση, θα μπορούσε, αντί για τις Η.Π.Α., να αναφερθεί στη χώρα των απελεύθερων σκλάβων, Αϊτή, που πρώτη στον κόσμο αναγνώρισε επίσημα το νέο ελληνικό κράτος και έστειλε εθελοντές να πολεμήσουν στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να υπενθυμίσει πως το νέο αυτό κράτος έδωσε πολιτικό άσυλο σε όλους τους διωκόμενους επαναστάτες του 1848. Θα μπορούσε να κάνει μία σύνδεση με άλλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, όπως, στη γειτονιά μας, των Κούρδων. Να συνδέσει το Μεσολόγγι με το Κομπάνι. Όχι την Αθήνα με την Ουάσιγκτον.
Γιατί όμως δεν συγκρίνει την ελληνική Επανάσταση ούτε καν με τη Γαλλία ή τη γαλλική επανάσταση, όπως έκαναν μέχρι τώρα οι φίλοι του; Όχι μόνο διότι δείχνει ιδιαίτερη αγάπη στους Αμερικανούς, και είναι μία ακόμα ευκαιρία να τους γλείψει, αλλά διότι βέβαια και στη Γαλλία προϋπήρχε αδιαμφισβήτητα ο γαλλικός λαός και το γαλλικό έθνος, ενώ στην Αμερική μόλις συγκροτούνταν αυτό από ένα πλήθος μεταναστών. Έτσι λοιπόν, το παλαιότερο έθνος της Δύσης, οι Έλληνες, ταυτίζεται με το νεώτερο, τους Αμερικανούς! Και η επανάσταση του παλιότερου έθνους ταυτίζεται με εκείνη του νεώτερου.
Στο κάτω-κάτω της γραφής, καθ’ ότι υπουργός Παιδείας, θα μπορούσε να κλείσει την επιστολή του με τη φράση του Πατροκοσμά του Αιτωλού:

Χρέος ἔχουν ἐκεῖνοι ὁποῦ σπουδάζουν, να μὴ τρέχουν εἰς ἀρχοντικὰ καὶ αὐλὰς μεγάλων καὶ να ματαιώνωσι τὴν σπουδὴν τους, διὰ νὰ ἀποκτήσουν πλοῦτον καὶ ἀξιώματα, ἀλλὰ νὰ διδάσκωσι μάλιστα τὸν κοινὸν λαόν, ὁποῦ ζῶσι μὲ πολλὴν ἀπαιδευσίαν καὶ βαρβαρότητα.

Κοσμᾶς Αἰτωλὸς

Μια τέτοια παραίνεση θα ήταν ιδιαίτερα ταιριαστή στις σημερινές συνθήκες της παρακμής που βιώνουμε και σίγουρα πιο χρήσιμη στους νέους μαθητές από το «we the people» του αμερικάνικου Συντάγματος…

Γ. Καραμπελιάς, Ν. Δημητριάδης, ardin-rixi.gr

Η Ελληνική Επανάσταση και ο Θηβαίος ζωγράφος Θεόδωρος Βρυζάκης

1:29 μ.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Ο Θεόδωρος Βρυζάκης (Θήβα, 19 Οκτωβρίου 1814 – Μόναχο, 6 Δεκεμβρίου 1878) θεωρείται ο πρώτος Έλληνας ζωγράφος της «Σχολής του Μονάχου». Έζησε τα σκληρά χρόνια της Επανάστασης του 1821 μέχρι την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Ο πατέρας του, Πέτρος Βρυζάκης, απαγχονίστηκε από τους Τούρκους τον Μάιο του 1821.

Σε ηλικία 18 ετών -το 1832- πήγε στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική, απεικονίζοντας σχεδόν αποκλειστικά θέματα από την Επανάσταση του 1821. Το 1844 έγινε δεκτός στην Ακαδημία του Μονάχου, λαμβάνοντας από την ίδια χρονιά και μέχρι το 1855 την υποτροφία της ελληνικής παροικίας της πόλης. Δάσκαλοι και φίλοι του υπήρξαν καλλιτέχνες του ρομαντισμού: ο Carl Wilhelm von Heideck (γνωστός ως Heidegger), ο Peter von Hess, ο Heinrich von Mayer κ.α.

Το 1855 συμμετείχε στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού με το έργο του Η Έξοδος του Μεσολογγίου. Τον πίνακα αυτόν, ο ίδιος ο Βρυζάκης τον αντέγραψε τουλάχιστον δύο φορές. Δύο από τους πρωτότυπους πίνακες καταστράφηκαν στην πυρκαγιά του Μεσολογγίου το 1929. Το τρίτο πρωτότυπο διασώζεται στην Εθνική Πινακοθήκη, αλλά ο ίδιος πίνακας κυκλοφόρησε και σε λιθογραφίες ήδη από το 1856.

Κατά την τριετία 1861–1863, αγιογράφησε την ελληνική εκκλησία του Ευαγγελισμού στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Το 1867 πήρε μέρος στην έκθεση του Del Vecchio στην Λειψία με τους πίνακες Η Έξοδος του Μεσολογγίου, Γιωργάκης Ολύμπιος, Ο Λόρδος Βύρωνας στο Μεσολόγγι και Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας.

Πέθανε στο Μόναχο το 1878 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο της πόλης. Με την διαθήκη του, άφησε κληρονομιά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όλα τα έργα του ατελιέ του και 760 μάρκα για την επισκευή της ελληνικής εκκλησίας του Σωτήρος Salvatorkirche του Μονάχου. Στην εποχή τους, τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση ως ζωντανές και πιστές αναπαραστάσεις της ελληνικής ιστορίας.

Μερικά μάλιστα από αυτά τα έργα έγιναν από νωρίς ευρύτερα γνωστά στο κοινό χάρη από λιθογραφίες και άλλου είδους αναπαραγωγές. Το ενδιαφέρον του ζωγράφου επικεντρώνεται στην ενδυμασία των ατόμων και το στήσιμο της σκηνής έτσι ώστε η θεατρικότητα των έργων του να έχει ως αποτέλεσμα να διακρίνεται με δυσκολία το αίσθημα στα πρόσωπα που απεικονίζει.

Οι κριτικοί αναφέρουν ότι προσεγγίζει τα θέματά του με την ματιά ενός ξένου, όμως — χωρίς καμία αμφιβολία — ο Βρυζάκης είναι ένας από τους κύριους θεμελιωτές της νεότερης (μεταβυζαντινής) ελληνικής ζωγραφικής.

ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Εκπαιδευτικών Δ.Ε.Βοιωτίας

Ιστολόγιο ενημέρωσης της αυτόνομης συνδικαλιστικής Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών Δ.Ε. Βοιωτίας