ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες
"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
ΠΑΣΚ Δ.Ε. Βοιωτίας
(προηγούμενο ιστολόγιο)
Κυριακή 22 Απριλίου 2018
Έκτακτη Γενική Συνέλευση ΕΛΜΕ Βοιωτίας, 25/4
Έκτακτη Γενική Συνέλευση ΕΛΜΕ
Τετάρτη 25.04.2018, ώρα 5 μ.μ.
Εσπερινό ΕΠΑΛ Λιβαδειάς
Θέμα: Εκτίμηση της κατάστασης και πρόγραμμα δράσης
Θα προηγηθεί ανοιχτή συνεδρίαση του Δ.Σ.
της ΕΛΜΕ Βοιωτίας στις 4 μ.μ.
Σάββατο 21 Απριλίου 2018
21η Απριλίου: Μισό αιώνα μετά, από τον αυταρχισμό στο μηδενισμό
Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς, www.huffingtonpost.gr
Σε αυτό το κείμενο δεν σκοπεύω να ανατρέξω για χιλιοστή φορά στις καταστροφές που επισώρευσε η δικτατορία του 1967 στην ελληνική κοινωνία και το ελληνικό έθνος, με την αιματηρή καταστολή του Πολυτεχνείου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης - εξορίας, την φίμωση της πολιτιστικής ζωής, προπαντός την εθνική καταστροφή της Κύπρου, αλλά θα αποπειραθώ να περιγράψω σε αδρές γραμμές κάποιες ευρύτερες επιπτώσεις που είχε η παρουσία της στη διαμόρφωση της κοινωνικής και ιδεολογικοπολιτικής πραγματικότητας της χώρας.
Δεν ξεχνάμε: Η αθέατη πλευρά της αληθινής Αντίστασης στη δικτατορία
Ο Σπύρος Μουστακλής γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1926 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας συμμετείχε στο κίνημα του Ναυτικού. Υπήρξε από τους λίγους αξιωματικούς του Στρατού που συνεργάστηκε ως ταγματάρχης με το κίνημα του Ναυτικού το οποίο προδόθηκε πριν την εκδήλωσή του, με αποτέλεσμα να συλληφθεί (1973).
Κρατήθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ για 47 ημέρες όπου βασανίστηκε άγρια. Υπέστη"αφασία κινητικού τύπου, με μπλοκαρισμένο το κέντρο της κίνησης και της ομιλίας, εξαιτίας εγκεφαλικού που προκλήθηκε από βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα".
Νοσηλεύτηκε στην Πολυκλινική Αθηνών και στο ΚΑΤ, όπου παρέμεινε για δυο χρόνια, υποβαλλόμενος σε εντατικές φυσικοθεραπείες. Κατάφερε να σταθεί όρθιος και να περπατήσει, αλλά δεν μπόρεσε να ξαναμιλήσει ποτέ.
Πέθανε την 28η Απριλίου 1986. Μετά το θάνατό του, δόθηκε τιμητικά το όνομά του στο στρατόπεδο του Μεσολογγίου. Προτομή του έχει αναγερθεί στο πάρκο Ελευθερίας (πρώην κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ) στην Αθήνα.
Ο Σπύρος Μουστακλής είναι η αθέατη πλευρά της αληθινής Αντίστασης στη δικτατορία. Υπήρξε ένας συνειδητοποιημένος μαχητής της Δημοκρατίας, ένας επαναστάτης που ζούσε με το βίωμα της δράσης και την αίσθηση του δικαίου απέναντι σε κάθε εξουσία. Η ηρωική του στάση αποτελεί άσβεστο φάρο Αξιοπρέπειας και Αγώνα για την Ελευθερία.
Παρασκευή 20 Απριλίου 2018
Πολιτική και γνώση, γράφει ο σ. Νίκος Τσούλιας πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Όταν, ως πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε. (1996 – 2003), πήγαινα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για θέματα εκπαίδευσης, πάντα έφευγα με μια μεγάλη απορία: «Είναι δυνατόν, οι εκπρόσωποι του Έθνους να μην έχουν μια βασική αντίληψη για τα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας;»[1]. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ζητήσει εξειδικευμένη γνώση ή τεκμηρίωση μιας θέσης σε επιμέρους ζητήματα του σχολείου ή σε όλα τα ζητήματα με τα οποία εξ υποχρεώσεως θα ασχοληθεί ο αντιπρόσωπος του λαού. Αλλά όταν βασιλεύει στους βουλευτές η άγνοια και ακόμη περισσότερο η άγνοια που λογίζεται ως γνώση, πώς θα νομοθετήσουν; πώς θα διαμορφώσουν το θεσμικό χάρτη της εκπαίδευσης; πώς θα προάγουν την πρόοδο της χώρας[2];
Ιστορικά, τα φωτεινά παραδείγματα των μεγάλων πολιτικών που βοήθησαν να προοδεύσει η χώρα μας (Ε. Βενιζέλος, Καποδίστριας, Τρικούπης, Παπαναστασίου, Παπανούτσος κλπ κλπ ) είχαν μια βαθιά μόρφωση, επίγνωση των μεγάλων προβλημάτων και μια αίσθηση «αποστολής». Σήμερα που κατ’ ευφημισμό μιλάμε για κοινωνίες της γνώσης, κυριαρχεί η επιπόλαιη και επιφανειακή πληροφόρηση στους πολιτικούς.
Ο Ε. Βενιζέλος, για παράδειγμα και όσον αφορά τον τομέα της εκπαίδευσης μόνον, με ουσιαστική πνευματική καλλιέργεια είχε μεταφράσει αρχαίους συγγραφείς, παρακολουθούσε τα δρώμενα των άλλων χωρών σε βάθος, πήγαινε σε σχολεία και παρακολουθούσε τα μαθήματα για να έχει συγκεκριμένη θεώρηση, έστελνε παρατηρήσεις, έγραφε γράμματα (!) και ενθάρρυνε τους εκπαιδευτικούς κλπ. Μάθαινε τα ζητήματα, έσκυβε στα προβλήματα, έδινε λύσεις, ασκούσε πολιτική, βοηθούσε τη χώρα του.
Σήμερα, πόσοι από το πολιτικό στερέωμα έχουν μελετήσει, π.χ., Αριστοτέλη ή Παλαμά ή Βέμπερ ή Γκαίτε ή Ντιούι ή Έρασμο ή Δελμούζο ή Γληνό κλπ;, πόσοι μελετούν – προκειμένου για την εκπαίδευση – τα πορίσματα διεθνών οργανισμών (UNESCO, OECD, Educational International), πόσοι έχουν διαβάσει, έστω «διαγώνια», τα επίσημα κείμενα των επιτροπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης; πόσοι έχουν κάνει μια συγκριτική στοιχειώδη μελέτη των διαφόρων εκπαιδευτικών πολιτικών του πρόσφατου παρελθόντος (πόσοι άραγε μπορούν να εξηγήσουν γιατί ασχολούμαστε διαρκώς με το σύστημα των εξετάσεων και όχι με το περιεχόμενου του σχολείου!) για να έχουν μια διαχρονική και πιο στέρεα άποψη; πόσοι έχουν υπόψη τους τις γενικές γραμμές των μεγάλων σύγχρονων κοινωνιολόγων και παιδαγωγών της εκπαίδευσης; πόσοι έχουν πάρει στα χέρια τους πορίσματα από διεθνή και ελληνικά εκπαιδευτικά συνέδρια; πόσοι γνωρίζουν αγγλικά που είναι τόσο απαραίτητα για μια ουσιαστική συμμετοχή (και όχι να μας διαβάσει ένα κείμενο η συνοδεύουσα μεταφράστρια) στις διεθνείς συναντήσεις και στις επιτροπές;
Και για να καταλήγω με τα ερωτήματα, πάντα είχα μια απορία γιατί στη χώρα μας δεν ευδοκιμούσε το σχήμα του «πολιτικού – διανοούμενου», γιατί δεν είχαμε (το «δεν έχουμε» είναι τόσο μακρινό…) έναν Γκράμσι ή έναν Τολιάτι ή έναν Μπερλίνγκουερ κυρίως από τους χώρους της «πολιτικής της αμφισβήτησης» (για να αλλάξουμε τον Κόσμο) για να κατανοήσουν τη βαθύτερη ουσία της πολιτικής και να ανοίξουν δρόμους στα δημόσια πράγματα; Αλλά νομίζω, η απορία εξηγείται.
Δεν ισχυρίζομαι ούτε ότι ο πολιτικός πρέπει να είναι παντογνώστης ούτε ότι η γνώση από μόνη της είναι ικανή να λύνει τα πολιτικά προβλήματα. Ισχυρίζομαι ότι α) η έλλειψη μιας βασικής και ουσιαστικής παιδείας και μιας μορφωτικής κουλτούρας από τους πολιτικούς, β) η παντελής απουσία ειδικών και συγκροτημένων συνεργατών στα «γραφεία τους», γ) η ολοσχερής αδιαφορία να παρακολουθήσουν τα πράγματα στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή, σε συνθήκες ταχείας παγκοσμιοποίησης, συνιστούν έναν ισχυρό παράγοντα μηδαμινής πολιτικής προσφοράς επί της ουσίας των πραγμάτων.
Και για να καλύψουν αυτό το κενό, επιδίδονται σε βερμπαλισμούς, σε κενολογίες και σε κοινοτοπίες, αν και οι ίδιοι βλέπουν ότι δεν επηρεάζουν τα πράγματα, ότι δεν παράγουν πολιτικό έργο (το οποίο φυσικά δεν οριοθετείται στην ψήφιση νόμων και κανονιστικών διατάξεων), ότι είναι εν πολλοίς θεατές των πραγμάτων που «κουβαλάει» ο χρόνος, των «πραγμάτων» που παράγουν άλλες δυνάμεις και κυρίως οι δυνάμεις της αγοράς.
Στις σημερινές δύσκολες και πολυσύνθετες εποχές, όπου τα ζητήματα διαρκώς αλλάζουν χαρακτηριστικά, οι πολιτικοί οφείλουν να βοηθηθούν για να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στον ρόλο τους. Και πρώτα – πρώτα πρέπει να βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους: να μάθουν να ερευνούν, να διαβάζουν, να έχουν ανησυχίες, να συνειδητοποιήσουν ότι η διακυβέρνηση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, ότι η πολιτική (και η ενασχόληση με τα δημόσια πράγματα γενικότερα) είναι από τα πιο όμορφα πεδία δράσης του ανθρώπου, αρκεί να έχει περιεχόμενο, περιεχόμενο που θα εκφράζει τους πολίτες και τη χώρα!
[1] Την πρώτη φορά μάλιστα, ένιωσα τέτοια έκπληξη από την ποιότητα των ερωτήσεων που είχα δεχθεί, που αναρωτήθηκα «Θεέ μου: Πώς κυβερνιέται η χώρα;» και μάλιστα για να καταλαγιάσει λίγο το ξάφνιασμά μου, περπάτησα από τη Βουλή μέχρι το σπίτι μου περίπου επί μια ώρα, αν και είχα αυτοκίνητο μαζί μου αφήνοντάς το για την επόμενη ημέρα.
[2] Αν μπορούσα να καταθέσω διάφορα περιστατικά, θα διαμορφωνόταν ένα ανθολόγιο παρόμοιο με εκείνα των μαργαριταριών κάποιων μαθητών μας.
Επιστολή της ΟΛΜΕ σχετικά με το χρονοδιάγραμμα των εξετάσεων στα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ
ΠΡΟΣ:
τον
Υπουργό Παιδείας
κ. Κων Γαβρόγλου
ΘΕΜΑ: Σχετικά με το χρονοδιάγραμμα των εξετάσεων στα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ
Κύριε Υπουργέ,
Το Υπουργείο
Παιδείας ανακοίνωσε ότι τα μαθήματα στα ΓΕΛ και τα ΕΠΑΛ λήγουν στις 25 Μαΐου.
Οι ενδοσχολικές εξετάσεις αρχίζουν την Τρίτη 29/5. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις
για τους μαθητές των ΓΕΛ αρχίζουν στις 8/6 και για τους μαθητές των ΕΠΑΛ στις
7/6. Επειδή οι μαθητές-τριες των ΓΕΛ εξετάζονται σε τέσσερα μαθήματα
ενδοσχολικά και οι μαθητές-τριες των ΕΠΑΛ σε επτά έως εννέα προκύπτει ότι οι μαθητές
– τριες των ΕΠΑΛ θα αναγκαστούν να γράφουν σε δύο μαθήματα την ίδια μέρα, ενώ
θα έχουν μία ή και καμία ημέρα για ξεκούραση και προετοιμασία πριν τις
Πανελλαδικές.
Από τη λήξη των
μαθημάτων έως την έναρξη των πανελλαδικών εξετάσεων μεσολαβούν 7 ημέρες για
τους μαθητές των ΕΠΑΛ και 8 ημέρες για τους μαθητές των ΓΕΛ, όπου οι μαθητές θα
συμμετάσχουν στις ενδοσχολικές τους εξετάσεις.
Μέσα σ’ αυτό το
διάστημα θα πρέπει να αφιερωθεί τουλάχιστον μια ημέρα για επαναληπτικές
εξετάσεις για τους μαθητές που είχαν κώλυμα συμμετοχής σε κάποιο απ’ τα
μαθήματα των ενδοσχολικών εξετάσεων και επιπλέον μια ημέρα για την έκδοση των
αποτελεσμάτων.
Οι μαθητές των
Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων καλούνται να συμμετέχουν σε μία
επίπονη δοκιμασία άγχους, φθοράς και αγωνίας. Το Υπουργείο Παιδείας οφείλει να εξασφαλίσει
ίση αντιμετώπιση για όλους τους μαθητές – τριες και να μεριμνήσει ώστε να
υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος μεταξύ ενδοσχολικών και Πανελλαδικών εξετάσεων.
Για να δείτε το αρχείο σε pdf πατήστε ΕΔΩ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)