ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΥΣΔΕ 2024
ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΥΣΔΕ 2022
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ



Αναζήτηση
Από το Blogger.
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
-
►
2024
(17)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2023
(110)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (14)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2022
(141)
- ► Δεκεμβρίου (13)
- ► Σεπτεμβρίου (16)
- ► Φεβρουαρίου (12)
- ► Ιανουαρίου (18)
-
►
2021
(133)
- ► Δεκεμβρίου (8)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (19)
- ► Ιανουαρίου (18)
-
►
2020
(252)
- ► Δεκεμβρίου (17)
- ► Σεπτεμβρίου (22)
- ► Φεβρουαρίου (21)
- ► Ιανουαρίου (20)
-
►
2019
(194)
- ► Δεκεμβρίου (24)
- ► Σεπτεμβρίου (19)
- ► Φεβρουαρίου (21)
- ► Ιανουαρίου (18)
-
►
2018
(275)
- ► Δεκεμβρίου (26)
- ► Σεπτεμβρίου (40)
- ► Φεβρουαρίου (23)
- ► Ιανουαρίου (34)
-
►
2017
(237)
- ► Δεκεμβρίου (24)
- ► Σεπτεμβρίου (16)
- ► Φεβρουαρίου (16)
- ► Ιανουαρίου (21)
-
►
2016
(262)
- ► Δεκεμβρίου (20)
- ► Σεπτεμβρίου (21)
- ► Φεβρουαρίου (27)
- ► Ιανουαρίου (21)
-
►
2015
(255)
- ► Δεκεμβρίου (23)
- ► Σεπτεμβρίου (29)
- ► Φεβρουαρίου (19)
- ► Ιανουαρίου (14)
-
►
2014
(288)
- ► Δεκεμβρίου (22)
- ► Σεπτεμβρίου (29)
- ► Φεβρουαρίου (22)
- ► Ιανουαρίου (17)
-
►
2013
(346)
- ► Δεκεμβρίου (25)
- ► Σεπτεμβρίου (39)
- ► Φεβρουαρίου (39)
- ► Ιανουαρίου (27)
-
►
2012
(51)
- ► Δεκεμβρίου (10)
- ► Σεπτεμβρίου (12)

"Στέρεα Λόγια"

STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"

STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ
ΚΑΙΡΟΣ LIVE
ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ
Πέμπτη 2 Απριλίου 2015
Κινητοποιήσεις ΑΔΕΔΥ για τη βιωσιμότητα του ΜΤΠΥ
Τη Δευτέρα, 30 Μαρτίου 2014,
πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. κοινή σύσκεψη με τους
εκπροσώπους των Φορέων που εμπλέκονται είτε ως μερισματούχοι είτε ως
μέτοχοι στο Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων (Μ.Τ.Π.Υ.). Στη
σύσκεψη συμμετείχαν η Ομοσπονδία Συλλόγων του Υπουργείου Εργασίας, η
Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων, η Πανελλήνια Ένωση
Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών και ο Σύλλογος Εργαζομένων στο ΜΤΠΥ.
Κοινή εκτίμηση είναι ότι
το Μ.Τ.Π.Υ. με την πολιτική όλων των Κυβερνήσεων έχει λεηλατηθεί με
αποτέλεσμα να αδυνατεί να συνεχίσει να δίνει μέρισμα στους 280.000
μερισματούχους.
Στη σύσκεψη επισημάνθηκε ότι εξαιτίας
της μακροχρόνιας άτοκης κατάθεσης των αποθεματικών του Ταμείου στην
Τράπεζα της Ελλάδος, των «επενδύσεων» στο Χρηματιστήριο, του κουρέματος
των αποθεματικών με το PSI τον Μάρτιο του 2012, και της κατάργησης του
κοινωνικού πόρου από 1-1-2015, το Ταμείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις
υποχρεώσεις του.
Αποφασίστηκε να προχωρήσουμε από κοινού,
άμεσα, στη διεκδίκηση της επαναφοράς της κράτησης του 3% επί των
προμηθειών του Δημοσίου υπέρ του Μ.Τ.Π.Υ. Ταυτόχρονα απαιτούμε από την
πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και
Κοινωνικής Αλληλεγγύης και την Κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και
να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα του Ταμείου με κρατική χρηματοδότηση αφενός
με την προώθηση λύσεων στρατηγικού χαρακτήρα αφετέρου εγκαταλείποντας
κάθε σκέψη για αύξηση εισφορών.
Επίσης, στη σύσκεψη αποφασίστηκε να προβούμε:
- Σε συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα για τη «σωτηρία» του Ταμείου.
- Σε ενημέρωση με κάθε πρόσφορο μέσο (συσκέψεις, αρθρογραφία και προβολή του θέματος μέσω ΜΜΕ και Διαδικτύου, συναντήσεων με εκπροσώπους των Κόμματων κ.λπ.).
- Σε κινητοποίηση των 330.000 δημοσίων υπαλλήλων που πληρώνουν ως μέτοχοι καθώς και των 280.000 συνταξιούχων – μερισματούχων που λαμβάνουν μέρισμα από το Ταμείο και διοργάνωση μεγάλης κεντρικής συγκέντρωσης έξω από το Ταμείο και πορεία προς το Υπουργείο.
- Σε συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση
ότι θα μας βρουν στην απέναντι όχθη όσοι παραβούν τις δεσμεύσεις τους
ότι «δεν θα προχωρήσουν σε μειώσεις αποδοχών των συνταξιούχων».
Δεσμευόμαστε ότι θα αγωνιστούμε με όλα τα μέσα, για να αποτρέψουμε την κατάρρευση του Ταμείου.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Σάββατο 28 Μαρτίου 2015
Καλό σου ταξίδι ...
"Έφυγε" η συναδέλφισσα - φιλόλογος του 1ου Γυμνασίου Ορχομενού Φωφώ Μέττα, σήμερα το πρωΐ μετά από σύντομη νοσηλεία στο Nοσοκομείο Ευαγγελισμός στην Αθήνα. Η Φωφώ ως άνθρωπος και ως εκπαιδευτικός επέδειξε ήθος και προσφορά, υπήρξε για πολλά έτη ενεργό μέλος της ΕΛΜΕ Βοιωτίας με συμμετοχή στους κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες για το Δημόσιο Σχολείο.
Στην οικογένειά της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Για την εξόδιο ακολουθία θα ακολουθήσει νέα ανακοίνωση.
Από την Ενωτική Κίνηση
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015
Προγραμματισμός εξετάσεων Β επιπέδου ΤΠΕ
Γίνεται
γνωστό στους εκπαιδευτικούς που έχουν συμμετάσχει στα προγράμματα
επιμόρφωσης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. και επιθυμούν να πιστοποιηθούν, ότι
σύμφωνα με τον τρέχοντα προγραμματισμό, οι εξετάσεις πιστοποίησης προβλέπεται να διεξαχθούν στο διάστημα Μαΐου – Ιουνίου 2015 (Σαββατοκύριακα), σε Κέντρα Πιστοποίησης (ΚΕΠΙΣ) σε όλη τη χώρα.
Οι δοκιμασίες πιστοποίησης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. θα βασιστούν στη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε και στις προηγούμενες περιόδους πιστοποίησης, δηλαδή on line εξέταση, η οποία περιλαμβάνει αυτοματοποιημένο (τεστ ερωτήσεων) και μη αυτοματοποιημένο μέρος
(ανάπτυξη πλήρους θέματος σχετικού με την εκπόνηση ενός σχεδίου
μαθήματος και τον χειρισμό αυτού του σχεδίου στην τάξη). Στην «Πύλη
Ενημέρωσης» της Πράξης (ΕΔΩ) διατίθενται δείγματα θεμάτων.
Δικαίωμα συμμετοχής
στις εξετάσεις πιστοποίησης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. έχουν οι εκπαιδευτικοί
που έχουν παρακολουθήσει και ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα
επιμόρφωσης Β’ επιπέδου Τ.Π.Ε. (παραδοσιακού μοντέλου ή μεικτού μοντέλου
επιμόρφωσης). Αναφορικά με τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στα προγράμματα επιμόρφωσης της παρούσας Πράξης
«Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών για την Αξιοποίηση και Εφαρμογή των ΤΠΕ
στη Διδακτική Πράξη» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια
Βίου Μάθηση» του ΕΣΠΑ (2007-2013), που υλοποιείται με τη
συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και
του Ελληνικού Δημοσίου, υπενθυμίζεται ότι προϋπόθεση συμμετοχής
τους στην πιστοποίηση, αποτελεί η συμμετοχή τους στις δράσεις «εφαρμογής
στην τάξη» και η παρουσία τους στο 90% τουλάχιστον των επιμορφωτικών
συνεδριών και υποστηρικτικών συναντήσεων. Επίσης, για τους
εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στα προγράμματα της 1ης περιόδου
εφαρμογής του μεικτού μοντέλου επιμόρφωσης, επιπρόσθετη προϋπόθεση
αποτελεί η συμμετοχή τους στις ασύγχρονες δράσεις του προγράμματος
(εκπόνηση ασύγχρονων δραστηριοτήτων και εργασιών).
Η επιτυχής συμμετοχή στις
παραπάνω δράσεις διαπιστώνεται από τα στοιχεία που κατατίθενται στο
Πληροφοριακό σύστημα (MIS) της Πράξης (Φόρμες 3 και 4 για την
«εφαρμογή στην τάξη» και Φόρμες 5, 6, και 7 για τις ασύγχρονες δράσεις
του μεικτού μοντέλου επιμόρφωσης). Συνεπώς, παρακαλούνται οι
ενδιαφερόμενοι επιμορφούμενοι και επιμορφωτές να καλύψουν τυχόν
εκκρεμότητες συμπλήρωσης των στοιχείων που τους αφορούν (επιμορφούμενοι: Φόρμες 3 και 6, επιμορφωτές: Φόρμες 4, 5 και 7, πρόσβαση με χρήση των προσωπικών κωδικών πρόσβασης, http://b-epipedo2.cti.gr/mis
--> επιλογή: "Διαχείριση Φορμών"), προκειμένου να δοθεί στους
δικαιούχους εκπαιδευτικούς η δυνατότητα υποβολής αίτησης συμμετοχής στις
δοκιμασίες πιστοποίησης, μόλις ανακοινωθούν τα διαθέσιμα προγράμματα
(εντός του Απριλίου).
Περισσότερες πληροφορίες και οδηγίες σχετικά με τη συμπλήρωση των φορμών μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.
Νεώτερα στοιχεία, όπως οι ακριβείς
ημερομηνίες διεξαγωγής των εξετάσεων, καθώς και λεπτομέρειες σχετικά με
τη διεξαγωγή τους, θα δημοσιεύονται στην παρούσα «Πύλη Ενημέρωσης και Συνεργασίας Β’ Επιπέδου», στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
την οποία οι ενδιαφερόμενοι
παρακαλούνται να επισκέπτονται συχνά για την έγκαιρη ενημέρωσή τους και
για να υποβάλουν τυχόν ερωτήματα στην υπηρεσία Help Desk, ΕΔΩ.
Κοινό υπόμνημα ΔΟΕ-ΟΛΜΕ προς το Υπ. Παιδείας για τις συνταξιοδοτήσεις των εκπαιδευτικών
Τα Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και της Ο.Λ.Μ.Ε.
επανέρχονται για το ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα του δικαιώματος των
εκπαιδευτικών να επιλέγουν το χρόνο που θα υποβάλλουν αίτηση για
συνταξιοδότηση. Υπογραμμίζουμε ότι οι εκπαιδευτικοί των δύο βαθμίδων
είναι οι μοναδικοί κλάδοι μονίμων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι δεν έχουν
δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης οποιαδήποτε στιγμή το
επιθυμούν. Το καθεστώς αυτό της ανισοτιμίας μέσα στο Δημόσιο, έρχεται σε
πλήρη αντίθεση ακόμα και με τα θεμελιώδη, συνταγματικά κατοχυρωμένα,
δικαιώματα της ισονομίας και της ισοτιμίας όλων των δημοσίων υπαλλήλων.
Επίσης, σύμφωνα με το Ν.4186/13, το
διάστημα υποβολής αίτησης παραίτησης περιορίστηκε ακόμα περισσότερο στο
πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου κάθε έτους ενώ η λύση της υπαλληλικής
σχέσης ορίζεται στις 30/6, γεγονός που στερεί από πολλούς συναδέλφους
ώριμα συνταξιοδοτικά δικαίωματα τα οποία διατηρούσαν με το προηγούμενο
καθεστώς.
Θεωρούμε αναγκαίο να παρθούν άμεσα
όλες εκείνες οι πρωτοβουλίες και τα μέτρα από τη μεριά της πολιτικής
ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ώστε να αρθούν αυτές οι αδικίες και οι
ανισότητες σε βάρος των εκπαιδευτικών των δύο βαθμίδων.
Τα Δ.Σ. των Δ.Ο.Ε. και Ο.Λ.Μ.Ε. ζητούν
να δίνεται, τουλάχιστον, η δυνατότητα περισσότερες φορές μέσα στο χρόνο
στους εκπαιδευτικούς το δικαίωμα για συνταξιοδότηση.
Προτείνουμε συγκεκριμένα:
- Όσοι παραιτούνται το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου (για να υπολογίζονται τα κενά) να γίνεται λύση της υπαλληλικής τους σχέσης την 31η Αυγούστου και όχι την 1η Ιουλίου. Αυτό διευκολύνει τους εκπαιδευτικούς στη συμπλήρωση των αντίστοιχων χρόνων συνταξιοδότησης, γιατί οι εκπαιδευτικοί διορίζονται το Σεπτέμβρη.
- Να δίνεται, επιπλέον, η δυνατότητα στο τέλος των τριμήνων (Α΄ και Β΄ ) ή του τετραμήνου στα Λύκεια, να υποβάλλονται παραιτήσεις των εκπαιδευτικών για συνταξιοδότηση, με την υποχρέωση να έχουν προειδοποιήσει δεσμευτικά τρεις μήνες πριν την υπηρεσία, ώστε να προγραμματίζεται η ανάλογη αναπλήρωση.
Πιστεύουμε πως η πολιτική ηγεσία του
Υπουργείου Παιδείας θα υιοθετήσει τις προτάσεις μας, στην κατεύθυνση της
άρσης των αδικιών και την εξάλειψη των φαινομένων της άνισης
μεταχείρισης των εκπαιδευτικών σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους
του δημόσιου τομέα.
Για να δείτε το αρχείο σε pdf … εδώ
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015
« Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή »
Βραβείο
της Ακαδημίας Αθηνών για μελέτη στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 ή την
προετοιμασία αυτής, στο Γιώργο Καραμπελιά για το βιβλίο του «Η
ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή “Κόψε το ρόδο πριν
μαραθεί’’» (Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2011).
Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία τολμούν να διανοούνται και να προετοιμάζουν μια νέα ανεξάρτητη πολιτειακή τάξη.
Και επειδή κλείνει μια περίοδο και ανοίγει μία νέα, συνιστά, την εμβληματικότερη μορφή της νεώτερης ελληνικής ιδεολογίας, εξ αιτίας ακριβώς της μοναδικής του συνθετικότητας: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης και αρχαιογνωσίας, εκδότης υπέροχων χαρτών, χρησμολογικών κειμένων και βιβλίων στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού “προγράμματος”, ποιητής -λόγιος και λαϊκός-, τραγουδιστής και μουσικός, προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους. Η μορφή του άστραψε για λίγο καιρό και άφησε έκθαμβους τους συγχρόνους του – και φαίνεται πως τύφλωσε πολλούς από τους τοτινούς καθώς και τους σύγχρονους λογίους μας.
Ο Ρήγας προσωποποιούσε τη σύνθεση και την άρση της αντίθεσης ανάμεσα στα ρεύματα που διαπερνούν τον σύγχρονο ελληνισμό: σκέψη και δράση, συναίσθημα και ορθός λόγος, Ανατολή και Δύση, αρχαιότητα και Βυζάντιο, νεωτερικότητα και παράδοση, λόγιο και λαϊκό στοιχείο. Ο Ρήγας ήταν η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, της διαρκώς ανολοκλήρωτης ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και πάντα επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά: διότι βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα, να απαντήσουμε θετικά στον “καημό της ρωμιοσύνης”, στον καημό των λαών της Βαλκανικής.
Ο Ρήγας υπήρξε η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, του διαρκούς ανολοκλήρωτου της ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και διαρκώς επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά, γι’ αυτό και αντικείμενο διαμάχης, διότι, ακόμα και σήμερα -ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε-, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα.
Γι’ αυτό και παραμένει αξεπέραστος, το εμβληματικό και ταυτόχρονα ανολοκλήρωτο πρόταγμα του νεώτερου ελληνισμού. Γι’ αυτό και επιστρέφουμε διαρκώς σε αυτόν, γι’ αυτό μας γοητεύει με έναν συχνά δυσεξήγητο τρόπο η φυσιογνωμία του, διότι αποτελεί το πρόσωπο -διαχρονικό και, στις μέρες μας, τραγικό- του ελληνισμού: Έλληνας, Βαλκάνιος, οικουμενικός.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία τολμούν να διανοούνται και να προετοιμάζουν μια νέα ανεξάρτητη πολιτειακή τάξη.
Και επειδή κλείνει μια περίοδο και ανοίγει μία νέα, συνιστά, την εμβληματικότερη μορφή της νεώτερης ελληνικής ιδεολογίας, εξ αιτίας ακριβώς της μοναδικής του συνθετικότητας: Συγγραφέας ρομαντικών διηγημάτων και στιχουργημάτων, έργων επιστημονικής εκλαΐκευσης και αρχαιογνωσίας, εκδότης υπέροχων χαρτών, χρησμολογικών κειμένων και βιβλίων στρατιωτικής τακτικής, συγγραφέας επαναστατικού “προγράμματος”, ποιητής -λόγιος και λαϊκός-, τραγουδιστής και μουσικός, προπαντός οργανωτής και αδάμαστος επαναστάτης μέχρι τέλους. Η μορφή του άστραψε για λίγο καιρό και άφησε έκθαμβους τους συγχρόνους του – και φαίνεται πως τύφλωσε πολλούς από τους τοτινούς καθώς και τους σύγχρονους λογίους μας.
Ο Ρήγας προσωποποιούσε τη σύνθεση και την άρση της αντίθεσης ανάμεσα στα ρεύματα που διαπερνούν τον σύγχρονο ελληνισμό: σκέψη και δράση, συναίσθημα και ορθός λόγος, Ανατολή και Δύση, αρχαιότητα και Βυζάντιο, νεωτερικότητα και παράδοση, λόγιο και λαϊκό στοιχείο. Ο Ρήγας ήταν η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, της διαρκώς ανολοκλήρωτης ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και πάντα επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά: διότι βρισκόμαστε ακόμα αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα, να απαντήσουμε θετικά στον “καημό της ρωμιοσύνης”, στον καημό των λαών της Βαλκανικής.
Ο Ρήγας υπήρξε η προσωποποιημένη άρση του “καημού της ρωμιοσύνης”, του διαρκούς ανολοκλήρωτου της ταυτότητάς μας, γι’ αυτό και διαρκώς επίκαιρος, τόσα χρόνια μετά, γι’ αυτό και αντικείμενο διαμάχης, διότι, ακόμα και σήμερα -ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε-, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο αίτημα.
Γι’ αυτό και παραμένει αξεπέραστος, το εμβληματικό και ταυτόχρονα ανολοκλήρωτο πρόταγμα του νεώτερου ελληνισμού. Γι’ αυτό και επιστρέφουμε διαρκώς σε αυτόν, γι’ αυτό μας γοητεύει με έναν συχνά δυσεξήγητο τρόπο η φυσιογνωμία του, διότι αποτελεί το πρόσωπο -διαχρονικό και, στις μέρες μας, τραγικό- του ελληνισμού: Έλληνας, Βαλκάνιος, οικουμενικός.
Επισκεφθείτε το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εναλλακτικών Εκδόσεων
Η σιωπή για το 1821 ...

Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Και έτσι το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας αγνοεί το 21 και έχει μεταφέρει το μάθημα αυτό στον χώρο των επιλεγόμενων μαθημάτων, μαζί με άλλα πολλά.
Το μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί, ενώ στο Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα που αναφέρονται σε κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας. Το μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα Πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου, όπου δεν προσφέρεται καν.
Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα ιστορίας, αλλά για την κορυφαία ιστορική στιγμή του Νεώτερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και στο Πάντειο η Αλβανική! Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στο Χάρβαρντ και στην Σορβόνη και να μην διδάσκεται τη γαλλική ή την αμερικανική επανάσταση, αλλά μόνον την ιστορία της Γερμανίας και της Ρωσίας! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επί παραδείγματι, μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για την διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά την Ελληνική Επανάσταση. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το 21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Είναι σαν να ντρεπόμαστε οι νεοέλληνες για την επανάσταση των προγόνων μας εναντίον του Σουλτάνου.
Γιατί λοιπόν η σιωπή του 21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου ελληνισμού και κυρίως για την μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση. Πλησιάζοντας όμως στα 200 χρόνια από την Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο, θα πρέπει να επαναφέρουμε το 21 στη θέση που του αρμόζει.
Η ελληνική ιστοριογραφία το είχε διατυπώσει, από τον 19ο αιώνα ήδη, με εξαιρετική διαύγεια: η ελληνική επανάσταση δεν ήταν έργο κάποιων λογίων, αγροτών ή εμπόρων, δεν ήταν προϊόν ξένης επέμβασης, ήταν έργο ελλήνων, των αρματολών, των επισκόπων, των εμπόρων, των λογίων, των προεστών, αυτών που μπήκαν «εις το μυστικόν της πατρίδος», που έλεγε και ο Μακρυγιάννης.
Ωστόσο η ελληνική επανάσταση παρουσιάστηκε τις τελευταίες 4 δεκαετίες- κάτω από την επίδραση του δημαρικού σχήματος περί νεοελληνικού διαφωτισμού- ως αποκλειστικό προϊόν της ίδρυσης σχολείων στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, της εμπορικής ανάπτυξης του 18ου αιώνα και της επίδρασης των ευρωπαϊκών Φώτων. Ουσιαστικά η ελληνική επανάσταση αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε μια ετερόφωτη πραγματικότητα, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και αυτό είναι μια ερμηνεία μονομερής και εσφαλμένη.
Αν κάποιος ανατρέξει στα έργα της τρέχουσας ελληνικής ιστοριογραφίας θα σχηματίσει την εντύπωση ότι στην Καλαμάτα δεν μπήκαν ένοπλοι, δεν μπήκε ο Πετρόμπεης με τον Κολοκοτρώνη, αλλά ο Συγγρός ή ο Σίνας από τη Βιέννη. Και θα υποθέσει βασίμως, ότι δεν συνεδρίασαν οι οπλαρχηγοί, οι πρόκριτοι και οι επίσκοποι στη σύσκεψη της Βοστίτσας, όπου αποφασίστηκε η εξέγερση, αλλά οι λόγιοι του λεγόμενου Νεοελληνικού Διαφωτισμού!
Είναι μάλλον άχαρο βεβαίως να επανέρχεται κανείς σε πασίγνωστα γεγονότα. Αλλά δεν είναι επιτρεπτό να συνεχίζεται η σιωπή για το 21. Υπό την έννοια αυτή το ενδιαφέρον του ίδιου του πρωθυπουργού για την επέτειο της ελληνικής επανάστασης και η ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι θετικό σημάδι και οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν από κάποιους εντελώς άκομψα είναι ανεξήγητες.
Για τις αντιδράσεις αυτές ισχύει πάντα η κινέζικη παροιμία: «τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί».
Το μάθημα «Ελληνική Επανάσταση» παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί, ενώ στο Πάντειο υπάρχουν κάποια μαθήματα που αναφέρονται σε κοινωνικές όψεις της εθνεγερσίας. Το μάθημα έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα Πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου, όπου δεν προσφέρεται καν.
Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα ιστορίας, αλλά για την κορυφαία ιστορική στιγμή του Νεώτερου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και στο Πάντειο η Αλβανική! Είναι σαν να πηγαίνει κάποιος στο Χάρβαρντ και στην Σορβόνη και να μην διδάσκεται τη γαλλική ή την αμερικανική επανάσταση, αλλά μόνον την ιστορία της Γερμανίας και της Ρωσίας! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, επί παραδείγματι, μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για την διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά την Ελληνική Επανάσταση. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το 21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Είναι σαν να ντρεπόμαστε οι νεοέλληνες για την επανάσταση των προγόνων μας εναντίον του Σουλτάνου.
Γιατί λοιπόν η σιωπή του 21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου ελληνισμού και κυρίως για την μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση. Πλησιάζοντας όμως στα 200 χρόνια από την Επανάσταση που συγκλόνισε τον κόσμο, θα πρέπει να επαναφέρουμε το 21 στη θέση που του αρμόζει.
Η ελληνική ιστοριογραφία το είχε διατυπώσει, από τον 19ο αιώνα ήδη, με εξαιρετική διαύγεια: η ελληνική επανάσταση δεν ήταν έργο κάποιων λογίων, αγροτών ή εμπόρων, δεν ήταν προϊόν ξένης επέμβασης, ήταν έργο ελλήνων, των αρματολών, των επισκόπων, των εμπόρων, των λογίων, των προεστών, αυτών που μπήκαν «εις το μυστικόν της πατρίδος», που έλεγε και ο Μακρυγιάννης.
Ωστόσο η ελληνική επανάσταση παρουσιάστηκε τις τελευταίες 4 δεκαετίες- κάτω από την επίδραση του δημαρικού σχήματος περί νεοελληνικού διαφωτισμού- ως αποκλειστικό προϊόν της ίδρυσης σχολείων στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, της εμπορικής ανάπτυξης του 18ου αιώνα και της επίδρασης των ευρωπαϊκών Φώτων. Ουσιαστικά η ελληνική επανάσταση αποδόθηκε εξ ολοκλήρου σε μια ετερόφωτη πραγματικότητα, τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και αυτό είναι μια ερμηνεία μονομερής και εσφαλμένη.
Αν κάποιος ανατρέξει στα έργα της τρέχουσας ελληνικής ιστοριογραφίας θα σχηματίσει την εντύπωση ότι στην Καλαμάτα δεν μπήκαν ένοπλοι, δεν μπήκε ο Πετρόμπεης με τον Κολοκοτρώνη, αλλά ο Συγγρός ή ο Σίνας από τη Βιέννη. Και θα υποθέσει βασίμως, ότι δεν συνεδρίασαν οι οπλαρχηγοί, οι πρόκριτοι και οι επίσκοποι στη σύσκεψη της Βοστίτσας, όπου αποφασίστηκε η εξέγερση, αλλά οι λόγιοι του λεγόμενου Νεοελληνικού Διαφωτισμού!
Είναι μάλλον άχαρο βεβαίως να επανέρχεται κανείς σε πασίγνωστα γεγονότα. Αλλά δεν είναι επιτρεπτό να συνεχίζεται η σιωπή για το 21. Υπό την έννοια αυτή το ενδιαφέρον του ίδιου του πρωθυπουργού για την επέτειο της ελληνικής επανάστασης και η ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι θετικό σημάδι και οι ενστάσεις που διατυπώθηκαν από κάποιους εντελώς άκομψα είναι ανεξήγητες.
Για τις αντιδράσεις αυτές ισχύει πάντα η κινέζικη παροιμία: «τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί».
Γράφει ο συγγραφέας Απόστολος Διαμαντής
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)