ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΕΣ
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑΤΙ λέμε ΟΧΙ κάμερες στις σχολικές αίθουσες
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ενωτική Κίνηση, Σεπτέμβριος 2012
"Στέρεα Λόγια"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 26.11.2013 Συμμετέχει ο Χρ. Δαμιανίδης / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
"Βήμα για όλους"
STAR Κεντρικής Ελλάδας, 13.05.2013 Συμμετέχει ο Σπ. Βαζούρας / ΕΛΜΕ Βοιωτίας
Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017
Πανηγυρικός επετειακός λόγος 25ης Μαρτίου / Ορχομενός 2017
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
της Φιλολόγου του 1ου Γυμνασίου Ορχομενού Αντωνίας Κυριαζή
στον Ιερό Ναό Κοίμησεως της Θεοτόκου Ορχομενού
(Παναγία η Σκριπού) την 25η Μαρτίου 2017
Ανήκουµε σε
µια χώρα που είναι µικρή στο χώρο, αλλά απέραντη στο χρόνο. Είναι µια φλούδα
γης και όπως την προσδιόρισε ο Γεώργιος Σεφέρης, είναι ένα πέτρινο ακρωτήρι στη
Μεσόγειο ̟που δεν έχει άλλο αγαθό ̟παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το
φως του ήλιου.
Γι΄ αυτόν τον αγώνα του λαού βρισκόµαστε
σήµερα εδώ, για να θυµηθούµε, να τον τιµήσουµε, να εκφράσουµε το σεβασµό µας
στους αγωνιστές, αλλά και σε όλους εκείνους που κράτησαν στην καρδιά τους
άσβεστη τη φλόγα της λευτεριάς..
Σήµερα, τιµούµε την έναρξη της Επανάστασης του
1821, που αποτελεί το µεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της νεότερης ιστορίας µας,
αφού µε αυτήν το έθνος µας κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Μαζί µε την
εθνική µας επέτειο γιορτάζουµε και τον Ευαγγελισµό της Θεοτόκου, που συµβολικά
ταυτίστηκε µε την επανάσταση του λαού για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο της
σωτηρίας του ανθρώπου εξοµοιώνεται µε τη λύτρωση του έθνους από τη σκλαβιά. Στον
Ευαγγελισμό η ελευθερία σαρκώνεται στη συγκατάθεση της Παναγίας στο χαρμόσυνο
μήνυμα του Αρχαγγέλου. Στο 1821 στην απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την
τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιάς. Στην πραγµατικότητα, όµως, η Επανάσταση είχε
ξεκινήσει ένα µήνα νωρίτερα, στο Ιάσιο της Μολδαβίας, µε τον Αλέξανδρο
Υψηλάντη.
Στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, που
ακολούθησαν την άλωση της Πόλης, οι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι είναι οι
συνεχιστές όχι µόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και της αρχαίας Ελλάδας
κι έτσι απέκτησαν συνείδηση της ιστορικής τους συνέχειας. Επιπλέον, ο λαός µας
κατόρθωσε να µην αφοµοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα, όπως
αυτή εκφράζεται µέσα από τη γλώσσα του και τη θρησκεία του. Σ΄ αυτό συνέβαλλαν
πολλοί: η Εκκλησία, που υπήρξε «η κιβωτός του Έθνους», ο ρασοφόρος δάσκαλος, ο
Κοσµάς ο Αιτωλός και οι ∆άσκαλοι του Γένους, οι οποίοι µε τα κείµενά τους
βοήθησαν στην πνευµατική αφύπνιση του Γένους. Ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαµάντιος
Κοραής, ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Άνθιµος Γαζής και άλλοι Έλληνες διαφωτιστές
βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να ριζώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της λευτεριάς.
Χωρίς αµφιβολία, ο αγώνας αυτός έχει την ουσία
και τις διαστάσεις ενός θαύµατος. «Γιατί στο θαύµα κι όχι στη λογική, χρωστάει
την ανάστασή του το Γένος», έγραψε ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Η λογική έλεγε ότι
οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης απέναντι στην Οθωµανική αυτοκρατορία ήταν, εκ
των προτέρων, καταδικασµένη σε αποτυχία, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν µε τα
διάφορα προεπαναστατικά κινήµατα. Ο Κολοκοτρώνης, αυτή η ηγετική µορφή του
αγώνα, γράφει στα αποµνηµονεύµατά του: «Ο κόσµος µάς έλεγε τρελούς. Ηµείς, αν
δεν είµεθα τρελοί δεν εκάναµε την Επανάσταση, διότι ηθέλαµε συλλογισθεί
δια πολεµοφόδια, καβαλαρία και πυροβολικό».
Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες ∆υνάµεις της Ιερής Συµµαχίας ήταν εχθρικές
απέναντι στην Επανάσταση.
Κι όµως, η µεθοδική προετοιµασία από τη Φιλική
Εταιρεία, οι Κλέφτες και οι Αρµατολοί, η θέληση και η αγωνιστικότητα του λαού
έφεραν το ποθούµενο. «Όταν αποποφασίσαµε να κάµωµε την Επανάσταση», γράφει ο
Κολοκοτρώνης στα Αποµνηµονεύµατά του, «δεν εσυλλογισθήκαµε ούτε πόσοι είµεθα
ούτε πως δεν έχουµε άρµατα ούτε ότι οι
Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις… αλλά ως µία βροχή έπεσε σε όλους
µας η επιθυµία της Ελευθερίας µας και όλοι και ο κλήρος και οι προεστοί και οι
καπεταναίοι και οι πεπαιδευµένοι και οι έµποροι, µικροί και µεγάλοι, όλοι
εσυµφωνήσαµε εις αυτόν το σκο̟πό και εκάναµε την ε̟πανάσταση».
Από την Ήπειρο ως το Μοριά και από τη Ρούµενη
ως τη Μακεδονία και τα νησιά, ξέσπασε η φλόγα της επανάστασης. Ήταν το ξέσπασµα
ενός βασανισµένου και ταπεινωµένου λαού. Ο ραγιάς αρµατώνεται, γίνεται
ασυµβίβαστος αγωνιστής και επαναστατεί απέναντι σ΄ έναν εχθρό που είχε τα
πάντα: στρατό, στόλο, χρήµατα και τη νοµιµότητα του κυρίαρχου. Η επανάσταση στη
Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στα νησιά του Αιγαίου πνίγηκε στο
αίµα. Μόνο στην Πελοπόννησο και στη Στερεά Ελλάδα, ο αγώνας πέτυχε και
ευδοκίµησε.
Ονόµατα όπως: Κολοκοτρώνης, ∆ιάκος,
Παπαφλέσας, Καραϊσκάκης, Υψηλάντης, Μπουµπουλίνα, Κανάρης, οι Μακεδόνες
Καρατάσος, Κασοµούλης, έχουν µείνει στην Ιστορία ως παραδείγµατα ηρωισµού και
αυτοθυσίας. Είναι µορφές που πήραν µυθικές διαστάσεις στη συνείδηση του λαού
µας. Τοπωνύµια όπως: ∆ραγατσάνι, Βαλτέτσι, ∆ερβενάκια, Μανιάκι, Αλαµάνα, Αραπίτσα
περιβάλλονται µε το στεφάνι της δόξας, της ηρωικής αντίστασης και της θυσίας. Η
άλωση της Τριπολιτσάς, η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών, η έξοδος του
Μεσολογγίου αποτελούν κορυφαίες στιγµές του αγώνα, αποτελούν ολοκαυτώµατα ψυχών
και σωµάτων, που συγκίνησαν όλον τον κόσµο και δηµιούργησαν ισχυρό ρεύµα
Φιλελληνισµού στην Ευρώπη..
Όµως, ανάλογα µε το αίµα που χύθηκε, το πρώτο
ανεξάρτητο ελληνικό κράτος περιορίστηκε στα στενά όρια της Πελοποννήσου, της
Στερεάς Ελλάδας και των Κυκλάδων. Καταλυτικός παράγοντας για τη µη
πραγµατοποίηση όλων των εθνικών στόχων ήταν οι εµφύλιες διαµάχες. Γιατί εκτός
από τη φωτεινή πλευρά της Επανάστασης, θα πρέπει να αναφέρουµε και τη σκιώδη
πλευρά της, που δεν ήταν άλλη από τη δολερή διχόνοια, ανάµεσα στους πολιτικούς
και στρατιωτικούς, η οποία δίχασε τον τόπο, έβλαψε την επανάσταση και έθεσε σε
κίνδυνο την επιτυχία της.
Η Επανάσταση
του 1821, δεν ήταν ταξική, όπως η Γαλλική, αλλά ήταν ένας καθολικός αγώνας και
απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός
λαού, µπορούν να αλλάξουν την ιστορική του µοίρα. Οι Έλληνες απέδειξαν για µια
ακόµα φορά πως κανείς λαός δεν µένει υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση
να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει. «Η µεγαλοσύνη των λαών δε µετριέται µε το στρέµµα.
Με της καρδιάς το πύρωµα µετριέται και το αίµα».
Τιµώντας, σήµερα, την Επανάσταση του 1821,
αναπόφευκτα γίνονται παραλληλισµοί µε την πρωτόγνωρη δυσµενή κατάσταση στην
οποία έχει περιέλθει η χώρα µας .
Σύµφωνα µε τους ιστορικούς, η άλωση της Πόλης,
που ήταν η απαρχή της τουρκοκρατίας, δεν προήλθε µόνο από τη στρατιωτική ισχύ
των Οθωµανών. Προήλθε από την κοινωνική αναρχία και αποσάρθρωση, την κοινωνική
διαφθορά και ανισότητα, την εξαθλίωση του δηµόσιου βίου, την ανάρρηση σε
αξιώµατα φαύλων και ανάξιων ανθρώπων, τη διαφθορά των αξιωµατούχων και τη
ηττοπάθεια των αρχόντων. Αλλά και ο στρατηγός Μακρυγιάννης, αυτός ο αγνός
αγωνιστής της επανάστασης, στα Α̟ποµνηµονεύµατά του, στηλιτεύει δριµύτατα
αντίστοιχες καταστάσεις που επικρατούσαν στις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του
Ελληνικού κράτους. Μήπως παρόµοια φαινόµενα δεν παρατηρούνται και σήµερα;
Τότε είχαµε να αντιµετωπίσουµε µια ισχυρή
Οθωµανική αυτοκρατορία, ενώ σήµερα βρισκόµαστε αντιµέτωποι µε διάφορα ισχυρά
απρόσωπα οικονοµικά κέντρα που µε αναίδεια διασύρουν την πατρίδα µας και
προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό ̟που είναι αιώνια φλόγα», όπως έγραψε ο
Κώστας Βάρναλης. Βέβαια γι΄ αυτήν την οδυνηρή κατάσταση ευθύνονται όλοι, από
την κορυφή µέχρι τη βάση της πολιτικής και κοινωνικής πυραµίδας. Όλοι όσοι
νοµιµοποίησαν τη διαφθορά, εισήγαγαν έναν αµοραλισµό ξένο προς τα ήθη της
ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον
ελληνικό λαό. Αλλά και όλοι εµείς που προτάξαµε την ατοµικότητα και το
προσωπικό συµφέρον έναντι της συλλογικότητας και της κοινωνικής προσφοράς. Όλοι
εµείς που ανεχτήκαµε και επιτρέψαµε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανοµία, η
αναξιοκρατία και η ατιµωρησία των σύγχρονων Αρδιαίων και Ηρόστρατων. Σ΄ αυτήν
τη δύσκολη στιγµή που περνά η πατρίδα µας, θα πρέπει να ανατρέξουµε και να
αναβαπτιστούµε στις αξίες και στα ιδανικά του ΄21, στο «εµείς» του Μακρυγιάννη,
στον πατριωτισµό και τη θυσία των αγωνιστών, να κρατήσουµε αυτά που µας ενώνουν
και να αναλογιστούµε «τι χάσαµε, τι έχουµε και τι µας ̟πρέ̟πει».
Αγαπητοί
παρευρισκόμενοι , όπως όλοι ξέρουμε , οι νέοι αποτελούν τη μαγιά του μέλλοντος
, το μέλλον της πατρίδας μας και μεταφέρουν όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής
ψυχής. Ας ακολουθήσουν τη συμβουλή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Αδαμάντιου
Κοραή. Ο πρώτος, ο αγράμματος πρωταγωνιστής της Επανάστασης στην ιστορική του
ομιλία στην Πνύκα προέτρεψε τους νέους να σκλαβωθούν στα γράμματά τους και να
δοθούν στις σπουδές τους . Ο δεύτερος με την προστακτική του «δράξασθε
παιδείας» καθιστά σαφές ότι μόνο μέσα από την παιδεία θα γίνουν ελεύθεροι
άνθρωποι και όποιος είναι ελεύθερος συλλογάται καλά και άρα ενεργεί σωστά. Ας
πορευθούν , λοιπόν , με όραμα και στόχους στη ζωή τους , ας προσπαθήσουν , ας
αγωνιστούν με πίστη και αρετή για την πραγμάτωσή τους , ας εμπνευστούν από τα
ιδανικά του 21 και τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας ,
για να μπορέσει πάλι , χάρη σε αυτούς να ξαναλάμψει το ελληνικό φως και να
κερδίσουμε το σεβασμό που μας αξίζει.
Εμείς , οι
σημερινοί Νεοέλληνες , αποτείνουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σε όλους εσάς
τους αφανείς ήρωες που δεν κατέγραψε η ιστορία , σε σας που τα δώσατε όλα χωρίς
να πάρετε τίποτα.
Τιμή και
δόξα στους αθάνατους νεκρούς του 1821!
Τιμή και
δόξα στην αδούλωτη ελληνική ψυχή!