ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ Εκπαιδευτικών Δ.Ε.Βοιωτίας

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Πρόσκληση σε παρουσίαση βιβλίου, 28/3/2016

11:54 π.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Ο Θηβαίος ζωγράφος Θεόδωρος Βρυζάκης και η Ελληνική Επανάσταση του 1821

11:46 π.μ. | Αναρτήθηκε από ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ |

Ο Θεόδωρος Βρυζάκης (Θήβα, 19 Οκτωβρίου 1814 – Μόναχο, 6 Δεκεμβρίου 1878) θεωρείται ο πρώτος Έλληνας ζωγράφος της «Σχολής του Μονάχου». Έζησε τα σκληρά χρόνια της Επανάστασης του 1821 μέχρι την ίδρυση του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Ο πατέρας του, Πέτρος Βρυζάκης, απαγχονίστηκε από τους Τούρκους τον Μάιο του 1821.

Σε ηλικία 18 ετών -το 1832- πήγε στο Μόναχο της Βαυαρίας, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Στο Μόναχο άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική, απεικονίζοντας σχεδόν αποκλειστικά θέματα από την Επανάσταση του 1821. Το 1844 έγινε δεκτός στην Ακαδημία του Μονάχου, λαμβάνοντας από την ίδια χρονιά και μέχρι το 1855 την υποτροφία της ελληνικής παροικίας της πόλης. Δάσκαλοι και φίλοι του υπήρξαν καλλιτέχνες του ρομαντισμού: ο Carl Wilhelm von Heideck (γνωστός ως Heidegger), ο Peter von Hess, ο Heinrich von Mayer κ.α.

Το 1855 συμμετείχε στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού με το έργο του Η Έξοδος του Μεσολογγίου. Τον πίνακα αυτόν, ο ίδιος ο Βρυζάκης τον αντέγραψε τουλάχιστον δύο φορές. Δύο από τους πρωτότυπους πίνακες καταστράφηκαν στην πυρκαγιά του Μεσολογγίου το 1929. Το τρίτο πρωτότυπο διασώζεται στην Εθνική Πινακοθήκη, αλλά ο ίδιος πίνακας κυκλοφόρησε και σε λιθογραφίες ήδη από το 1856.

Κατά την τριετία 1861–1863, αγιογράφησε την ελληνική εκκλησία του Ευαγγελισμού στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Το 1867 πήρε μέρος στην έκθεση του Del Vecchio στην Λειψία με τους πίνακες Η Έξοδος του Μεσολογγίου, Γιωργάκης Ολύμπιος, Ο Λόρδος Βύρωνας στο Μεσολόγγι και Ο Όρκος της Αγίας Λαύρας.

Πέθανε στο Μόναχο το 1878 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο της πόλης. Με την διαθήκη του, άφησε κληρονομιά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όλα τα έργα του ατελιέ του και 760 μάρκα για την επισκευή της ελληνικής εκκλησίας του Σωτήρος Salvatorkirche του Μονάχου. Στην εποχή τους, τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση ως ζωντανές και πιστές αναπαραστάσεις της ελληνικής ιστορίας.

Μερικά μάλιστα από αυτά τα έργα έγιναν από νωρίς ευρύτερα γνωστά στο κοινό χάρη από λιθογραφίες και άλλου είδους αναπαραγωγές. Το ενδιαφέρον του ζωγράφου επικεντρώνεται στην ενδυμασία των ατόμων και το στήσιμο της σκηνής έτσι ώστε η θεατρικότητα των έργων του να έχει ως αποτέλεσμα να διακρίνεται με δυσκολία το αίσθημα στα πρόσωπα που απεικονίζει.

Οι κριτικοί αναφέρουν ότι προσεγγίζει τα θέματά του με την ματιά ενός ξένου, όμως — χωρίς καμία αμφιβολία — ο Βρυζάκης είναι ένας από τους κύριους θεμελιωτές της νεότερης (μεταβυζαντινής) ελληνικής ζωγραφικής.